Dotyk błądzi ślepy na ciche dźwięki
Słuch zamilka w obliczu czarnej głębi
Wzrok niemy przy drganiach słabych wątłych strun
Człowiek bez troski odporny jest na ból
Znów budzę się przepełniony obawą
Strach dokucza bezsens dokoła trwa
Odwaga to słowo którego szukam
Gdy na ławce mój kaleki siedzi brat
Autorze, bardzo słaby jest ten wiersz, i jakby bez wyrazu. Po przeczytaniu odczuwa się takie wielkie "bum bum" i po sprawie.
Powinieneś się przede wszystkim skupić na budowaniu klimatu, oraz lepszym zobrazowaniu sytuacji.
Skoro podmiot liryczny boi się, to niech czytelnik to odczuje. Opisz i zbuduj emocje, a nie tylko o nich wspominaj. Możesz też krótko zasugerować skąd bierze się jakaś sytuacja, czyli nakierować odbiorce.
Zadaj sobie pytanie np. czym jest odwaga? jak się ona ma do konkretnych sytuacji? w jaki sposób możemy ją zauważyć?
To taki krótki przepis, a oczywiście przepisów jest kilka. Więc śmiało ćwicz, a powinno być lepiej.
W formie też widać pewne braki.
Cytat:Gdy na ławce mój kaleki siedzi brat
Cytat:Strach dokucza bezsens dokoła trwa
Lepiej w tym wypadku zrezygnować z szyku przestawnego, by zachować konsekwencje w utworze.
Moim zdaniem, tekst zyskałby by również na powadze.
Cóż, nie podoba mi się, nie widzę tego, więc zostawiam 1/5
To nie jest słaby wiersz, jest tylko źle sformatowany.
Jest co poprawić.
Sam nie wiem czy dotyk jest ślepy, pewnie może być, autora wybór.
Słuch zanika.
Tu zgoda z Piramidą co do samej konstrukcji.
Trzeba nadać tragizmu.
Popracuj, poczytaj więcej wierszy tego formatu.
ja sie na wierszach nie znam, więc jeno wyszczególnie, co mi sie podobało;]
"Odwaga to słowo którego szukam"
i co mi się nie podobało WYJĄTKOWO, bo takie ni w 5 ni w 10
- a tego głównie w wierszach nie lubie.
"Gdy na ławce mój kaleki siedzi brat"
reszta wydaje mi się też ewidentnie bez substancjalnej treści;] ino takie naprędce "poetyzowanie" - koniecznie w cudzysłowiu. nie wiem no.. takie jedynie moje wrażenie, wybacz;] na szczescie mogę się grubo mylić. z tego, co przeczytalem, koledzy ci tam całkiem mądrze doradzają, jak sie zdaje.
A mnie się wiersz podoba, chociaż nie jestem zwolenniczką rymowanych, wiem też, że to nie jest taka prosta sprawa napisać taki wiersz.
