Tę miniaturkę wymyśliłam parę dni temu właściwie jeszcze w łóżku nad ranem. Pewnie aż wstyd to wstawiać na forum. Ale co tam! Najwyżej się pośmiejecie i zjedziecie mnie zdrowo. Już się trochę do tego przyzwyczaiłam.
MÓJ DOM
Świtem na dzień dobry mruga mi oknami.
W ciszy rannych minut zaczyna się życie.
Ptak gdzieś się odezwie, w belce na suficie
Mysz chroboce – nowy dzień przed nami!
A kiedy przeminie, kiedy noc przed bramą
w oknach mrok, jak w oczach do snu już gotowych
tykanie zegara, skrzypienie podłogi –
to jest mego domu bajka na dobranoc.
na dzień dobry
świtem
okno wita mnie mruganiem
w ciszy porannej zaczyna się życie
mysz chroboce
ptaki wylatują z gniazd
a ja wychodzę do szkoły...i mniej więcej tak. Dalej. Do nocy.
Bardzo piękny temat, dom jest. Twoje pisanie jest jak pokój zawalony gratami. Jednak to nic, może byc zawalony ale trzeba się po nim poruszać, więc poukładaj.
Nie, Starysto! Nie chodzę doszkoły. Mam ponad pięćdziesiąt lat i piszę o domu, który jest dla mnie oazą spokoju i bezpieczeństwa. Kpina niepotrzebna. Choćby przez zwykły szacunek dla czyjegoś doświadczenia. Powiem tam, jak mówiła moja babcia: "Ja na Twoje nie przyjdę, ale Ty na moje tak. Na pewno."Wyobraźni więc więcej życzę. W poezji, jak w każdej twórczości to niezbędna.
Pozdrawiam serdecznie.
Witam.
Według mnie wiersz jest całkiem. Co prawda do mnie nie trafia,ze względu na jakąś taką naiwność/beztroskę (?) ale ja to ja
Technicznie nie ma się do czego przyczepić,kawałek ma swoją melodię. Co prawda temat i zwroty troszkę oklepane,ale jakoś źle nie jest.
3/5
Pozdrawiam
X
P.S. A jako,że jestem złośliwy itp itd itp to postanowiłem napisać "własną" wersję kawałka
Na dzień dobry robotnicy z młotami
W hałasie poranku zaczyna się ból głowy
Menel głośno przeklnie,w monopolowym po drugiej stronie.
Sąsiad coś wierci-co za wspaniały dzień przed nami.
A kiedy dzień przeminie,
przez okna święcą brzydkie latarnie
sąsiad dalej wierci,menele coraz głośniej krzyczą
to jest mojego domku śliczna bajka.