W czterech ścianach w mroku nieprzeniknionym.
Zamykam się w swoim świecie, odpędzając złe wspomnienia.
Wszystko co zrobiłem na umyśle odbite.
Pośrodku stoję sam nie mogąc złapać oddechu na przyszłość.
W chłodnych murach szukam odkupienia.
W tej samotnej czeluści chcę przeprosić wszystkich tych
których skrzywdziłem, choć i tak nie usłyszą mego krzyku.
Cytat:W czterech ścianach w mroku nieprzeniknionym.zmieniłabym 'w mroku nieprzeniknionych'. Trzeszczy
Zamykam się w swoim świecie, odpędzając złe wspomnienia.
Wszystko co zrobiłem na umyśle odbite.
Pośrodku stoję sam nie mogąc złapać oddechu na przyszłość.
W chłodnych murach szukam odkupienia.
W tej samotnej czeluści chcę przeprosić wszystkich tychwyrzuciłabym 'tych'
których skrzywdziłem, choć i tak nie usłyszą mego krzyku.
Nie najgorzej, ale nie porywa. Nie zrzuciło mnie z krzesła, ale czuć w tym emocje.
6/10
Nie trafiło do mnie, sorry. Zbyt oczywiste. Zrobiłem to, zrobiłem tamto.. opisujesz czynności, za bardzo na emocjach się nie skupiasz. A szkoda, bo mogłoby wyjść naprawdę ładnie.
Gdybyś popracował solidnie nad tekstem nie byłoby źle.
Wena życzę,
Loc.
K007, ja natomiast cieszę się, że zmieniasz styl pisania. Oby tak dalej. Będziesz wytrwale pracował, a doczekasz się pozytywnych komentarzy, jestem tego pewien. I nie bój się działu poezja. Przede wszystkim czytaj, jak tam piszą i poczuj tego sens. Pozdrawiam i powodzenia życzę.
To już raczej nie proza (za krótkie nawet na miniaturę), ale jeszcze nie poezja. Gdzieś pośrodku. Sporo banału w tym jest, a mało myśli zawartej. Sporo "wielkich" sformułowań. Poczytaj o środkach stylistycznych, jest zestawienie w Kąciku Literata. Sądzę, że bliżej Ci do poety niż prozaika tutaj, poczytaj też więc Vademecum Początkującego Poety (również w Kąciku). Usiądź nad tym tekstem i przebuduj go na wiersz. Potnij, wyrzuć niepotrzebne rzeczy, unikaj banału i górnolotności. Więcej treści, mniej czeluści, otchłani i przepaści.
Przynajmniej nie brakuje w tym szczerości i zapewne nie jeden znajdzie tu swoje słowo.
Jest to patos, ale bez zbędnej egzaltacji. Widać tu jasny przekaz, którym jest chęć poprawy między innymi.
Jest coś w rodzaju nikłej nadziei, analizy swoich zachowań i załamania emocjonalnego, ale bez histerii. Tekst jest wyważony, ale nie wyróżniający się. Bardziej idzie w stronę wiersza i w ten sposób łatwiej byłoby go interpretować.
Cytat:Usiądź nad tym tekstem i przebuduj go na wiersz.
Tylko nie tnij do bólu. W bieli mu do twarzy, mimo wszystko.
3/5
Tak, to dobry materiał nie piękny wiersz. Osobiste tragedie sąSmutnym i w tym jest to piekno. wdzięcznym materiałem na poetyczne zeznania.
Na karę zasłużoną
w czterech ścianach
nieprzeniknionych
zamknięte słowa
stoję sam w odkupieniu
brak oddechu
skupiony
nie słychać też krzyku
wołania
przepraszam
Ja tak bym to widział, ale co tam ja, nie znam się za bardzo.
Mogę jedynie przypuszczać że jest tragizm. Można inaczej, bo pewne jest to nie proza i nie miniatura. Trochę pogadałeś, a to jest mało.
Pisz więcej, czytaj.
Pozdrawiam cieplutko.
Cytat:Pośrodku stoję sam nie mogąc złapać oddechu na przyszłość.
Przecinek po 'sam'.
Szczerze to najbardziej spodobało mi się to:
Cytat:W tej samotnej czeluści chcę przeprosić wszystkich tych
których skrzywdziłem, choć i tak nie usłyszą mego krzyku.
Szczerze i z uczuciem. To się czuje.
A początek trochę mniej mi przypadł do gustu, niestety bez większych emocji. Ale za końcówkę spory plus!
Pozdrawiam!