Via Appia - Forum

daję tobie gwiazdy i rozpalam nowe
byś je ty widziała tam na nieboskłonie
z mgławic tworzę światy pełne tęcz i światła
niech w otchłaniach płoną by nadzieja trwała

nocą ciebie gonię pędząc jak szalony
szepczę tajemnice w przestwór nieskończony
księżyc tobie świeci i zsyła promienie
żebyś słodko spała i miała natchnienie

w ciemne chmury burzy wplatam błyskawice
już doganiam ciebie zaraz za dłoń chwycę
słońce moim wrogiem lecz życiem dla ciebie
o świcie i zmierzchu dotykamy niebios

ze światła i cienia stwarzam nocą sny
by znikły koszmary i pochmurne dni
gdy na jawie stąpasz w blasku i promieniach
wtedy ja zasypiam i w twój cień się zmieniam


Edytowano na prośbę Autora, 09.07.2012///księżniczka

Dziwne to to jakieś, shey.
Wydaje mi się, że ten utwór Ci nie wyszedł.

Pozdrawiam.

Możesz to dać swojej drugiej połówce i na pewno będzie szczęśliwa, chociaż końcówka przywodzi mi na myśl zagadki z kategorii 'zgadnij kim jestem'.
Widzę, że nie tylko wykształcenie astronomiczno-fizyczne, ale też pasja...
Dochodzę do wniosku, że ciężkość twoich utworów to nie wina słownictwa, tylko długości linijek.

Złożyłem to z dwóch odrębnych tekstów. Najlepiej rymowane pisze się dla mie 8 góra 10 zgłoskowcami powyżej wychodzi źle. Ten tekst ma dwa znaczenia nocy i dnia no i miłości. Gdy to czytam brakuje mi strofy i dwa wersy są do wymiany. Sporo muszę nad rymowanymi popracować. Poz.