przytuliłabym się do słońca
gdyby nie Ikar
i jego odbicie tak pragnące
moich skrzydeł
teraz pozostaje tylko
włożyć ciemne okulary
nie patrzeć w górę
Hmmm... HMMM... Trzeba przyznać, że niezłe. Tylko mnie wydaje się z lekka bezbarwne. ._. Tak to, wszystko gra.
Zaczynam być Twoją fanką, EyesOFsoul.
Czy to wiersz o wymuszonej skromności? Dla kogoś, przez kogoś? Niemożność rozwinięcia skrzydeł przy jednoczesnym pogodzeniu się z tym? Działasz na wyobraźnię, zmuszasz do myślenia.
Bardzo dobry wystawiam.
Nie miewam pomysłu na wiersz.
Mam tylko... słowa.
"- Co czytasz, panie?
- Słowa, słowa, słowa..."
Coś się rodzi. Gra skojarzeń, przebłysk... jeśli nie zapiszę, nigdy nie znajdę.
Nigdy nie piszę z myślą, by coś przekazać.
Nigdy nie mam interpretacji. Nigdy nie wiem, po co...
Taka dziwna ja.
Dziękuję za ślady, pozdrawiam... licząc, że chociaż Wy mieliście lepszy dzień niż ja.
Faktycznie niezłe tylko brak konsekwencji. Ikar z wielkiej Słońce z małej a to też nazwa obiektu astronomicznego. Zresztą to mało istotne. Najlepszy tekst z 10 jakie przeczytałem. Parę zmian wymaga ale przynajmniej na plus. Dalszych nie czytam bo mózg mnie rozbolał;-) Pozdrawiam