Via Appia - Forum

wszys­tko co pozostaje
jest niepełne mnie
wyr­wa­ne części nie rodzą się na nowo
a u nich nie znaczą nic
kiedy odchodzą

mam żyć

szu­kając w cudzych dłoniach
części zamiennych
nażar­ta na zapas
w tłoku
w biegu
w skur­wiałej uliczce
gdzie pus­tka bi­je po oczach

po­gubione pióra znaj­duję zbyt późno
i załamuję się przed nimi
że już nie będę tak czysta

Patrzę oczyma duszy i widzę, że Autorka dobrze rokuje.
Zgrzyta ten tekst, chwieje się z rozedrgania, jednak pozwala wierzyć w dobre pisanie.

To jest mocne i piękne w mojej głowie.
Jak dasz radę, popracuj trochę jeszcze nad nim, Lego układasz? Nawet bezsensowne życie układa się w pewien ciąg.
Pozdrawiam