Via Appia - Forum

Idę po spalonej ścieżce mego życia
Idę, by zapomnieć o przeszłości
Idę, aby znaleźć odpowiedź
Idę, bo chce się uwolnić od niespokojnych myśli

Stanąłem nad przepaścią samego siebie
Stanąłem, by spojrzeć w dół
Stanąłem, aby nabrać odwagi
Stanąłem, bo wiem, że dalej nie ucieknę

Zrozumiałem po co była moja wędrówka
Zrozumiałem, co jest dla mnie ważne
Zrozumiałem, co to jest miłość, a co to nienawiść
Zrozumiałem, że jesteś mi potrzebna

Zawracam, by naprawić błędy przeszłości
Zawracam, ponieważ znalazłem odpowiedź
Zawracam, by odzyskać to co utraciłem
Zawracam, by odzyskać Ciebie

idę po spalonej ścieżce życia by
zapomnieć o przeszłości
znaleźć odpowiedź bo chcę
uwolnić siebie od niespokojnych myśli...no nie wiem, ale mniej więcej tak
Tak bardzo mnie drażnią te powtórki, po co to to jest, popracuj, można inaczej.
Opisałeś nie licząc słów, a za wiele jest, ich, niepotrzebnych.
Forma poleciała, taka książka skarg i zażaleń się zrobiła.

po spalonej ścieżce kroczę
zapomniałem co było
smutne

brak odwagi by spojrzeć
w siebie
uciekam

spotkałem przepaść po drodze
powiedziała wróć
tam wszystko czeka

zawracam poszukać utracone
i znowu spotkać ciebie

Pozdrawiam milutko.

Wiem, ale ten wiersz miał być właśnie w takiej konwencji powtórzeń
Jestem dopiero początkujący, nie mam nawet ukończonych 18 lat, więc Twoja krytyka jest dla mnie ważna
Dziękuję bardzo, w końcu "człowiek uczy się na błędach"
Również pozdrawiam.