w domach pachnących starymi meblami
gdzie snuje się zapach dobrych czasów
młodości przemieszanej z naftaliną
jest świat gdzie często żyją pół umarli
świat kwitnący ciernistą tajemnicą
z zamierającym instynktem przetrwania
bo ból zabija chęci i miesza rozum
okrutny Boże żądasz takich ofiar
sam chyba już tam nie zaglądasz /byłeś/
dlaczego stoisz z boku zamyślony
mnie tam pasuje.
trochę pompatyczny, to ten szyk tak działa, pomyśl nad jego zmianą
i będzie git
Bardzo podoba mi się pierwsza zwrotka. Szczególnie to zdanie:
Cytat:gdzie snuje się zapach dobrych czasów
Nie wiem czy dobrze zrozumiałem. Czy to jest wiersz o starości?
Początek bardzo mi się podoba, ale "jest świat gdzie często żyją pół umarli". WTF? I reszty już nie rozumiem, bo nie może być mowy o ludziach ani rzeczach, a zatem jest to wiersz o... zombie!
o właśnie, półumarli pisze się łącznie