Via Appia - Forum

Dwa wierszyki dotyczące jednego tematu z cyklu ziemia Polska-Obrazy

poszarpany przez czas
i wiatrem
wypłowiały słońcem
w polu złocistym zbóż stoi
Strach

tylko ten cylinder
z czerwoną kokardką
zdradza że uciekł z balu

nawet ptaki pojęły
siadając na jego otwartych ramionach
że nie taki straszny
jak go malują

Kapliczka

przy polnej drodze
wapnem malowana
kapliczka stoi ubrana
w strój ludowy kwiatów

za niezdarnie oprawianą szybą
w popękanym drzewie
twarz Matki Boskiej Siewnej
z koroną w kwiaty polne

wokoło złote łany
pochylają się wiatrem
a pod nią jedyna płacząca wierzba
pochylona nad modlitwą

Drugi wiersz rozbudził we mnie wspomnienie z dzieciństwa, ehh to były czasy.

Pozdrawiam!

Zastanawiam się, czy fraza "pochylona nad modlitwą" jest właściwa. Jak można się pochylać NAD modlitwą? Ta modlitwa leży tak sobie na ziemi i czeka, aż dobry aniołek zaniesie ją do Pambu? ;p Można się pochylać w modlitwie. Chyba.

Ale przyznam, że drugi wiersz jest naprawdę fajny prócz tego "pochylenia". Co nie zmienia faktu, że z moich obserwacji latem sporo ludzi modli się przy kapliczkach... ale na wschód wszystko dochodzi wolniej

Tak to się mówi.
Papież, nasz wielki Karol, zawsze mówił, że pochyla się nad modlitwą że, głęboko się modli. To są jego słowa, po modlitwie nad grobem Matki.
Kś. kardynał Dziwisz, powiedział, Ojciec święty zawsze głęboko się pochyla nad modlitwą, a modlitwa to nie trawa czy kamień na drodze a Twoim rozumowaniu. Błędnym.
Pozdrawiam.

Sielanka. Czuję się jakbym tam był, wśród tych złotych łanów. Fajnie.
Papież...
Pozdrawiam