Via Appia - Forum

"Kochasz?" spytała patrząc mi w oczy
"Kocham" odparłem całkiem spokojnie
"Zagraj mi" rzekła chwytając za rękę
"Zagraj mi miłość, płynnie, dostojnie"

Fortepian czekał, a każda struna
I każdy, nawet najmniejszy młoteczek
Był już gotowy by wybrzmieć menueta
Polkę lub marsza, przy mdłym blasku świeczek

Siadłem, a dłonie wprawnym manewrem
Przemknęły miękko po klawiaturze
Najpierw rozbrzmiały dudniące basy
By potem szybko pobiec ku górze

Chociaż me palce były narzędziem
Jednak nie one tworzyły muzykę
Grałem swym sercem, umysłem, duszą
Kreśląc miłosną arytmetykę

"Kochasz?" spytała, kiedy skończyłem
"Kocham" odparłem, nastała cisza
"Więc czemu zatem, fortepianisto,
Grałeś jedynie na czarnych klawiszach?"

Nooo...
Końcówka bardzo mi się spodobałą, całokształt zresztą też. Lektura napewno nie jednorazowa.
nieźle to rozegrałeś Laj, moim zdaniem.
Z tym, że ta "arytmetyka" mnie boli trochę....
Pozdrawiam

Wow... Zaskoczyła mnie końcówka. I to bardzo. Już się wciągnęłam w opis miłości, wygrywanej melodii, a tu proszę. Potwierdzenie na to, że kobiety wszystko dojrzą
Całokształt mi się spodobał. Czytało się szybko. Za jakiś czas wrócę, przeczytam raz jeszcze...

Muszę Cię zmartwić, na fortepianie gra pianista.
Te świeczki, to trochę wepchnąłeś. Świeczki pasują do fortepianu, jak świece do tortu.
Zakończenie mnie tym razem nie ujęło. Takie trochę na siłę.
Wydaje mi się, że za szybko chciałeś to skończyć. Zwolnij trochę. Czasami pośpiech się nie opłaca.

Wiem, że pianista, ale pozwoliłem sobie na nowomowę tego typu, bo po pierwsze mam prawo, a po drugie ładnie mi pasowało do rytmiki A i tak każdy wie o kogo chodzi.
Świeczki i fortepian są cool. Nie muszą stać bezpośrednio na fortepianie przecież mogą być obok.
Nie wydaje mi się też, żebym się szczególnie spieszył. Raczej nic nie uciąłem, nie przyspieszałem. Nie mam zwyczaju się spieszyć przy poezji. Po prostu wyczerpałem temat
Dziękuję za wszystkie komentarze i cieszę się, że 66,6% osób podobało się zakończenie