Ludzka dusza jest jak kosmos, nieskończona.
To wcale nie jest takie pewne, ta nieskończoność wszechświata
.///księżniczka
Wszyscy za jednego, a danio za sałatą.
Jeśli półśrodki, to tylko dwa razy, a jeśli się cofać to tylko do przodu
Ułóż z pojedynczych kamieni swoich osiągnięć górę i wejdź na nią, by móc, patrząc na innych z wysokości, uśmiechać się kpiąco i z satysfakcją.
Rzucam palenie siódmy raz. Tym razem mi się uda.
Poezja jest jak: ludzka dusza, miłość i wszechświat - ma początek i koniec.
Światło jest nadzieją na lepsze jutro , śmierć jest nadzieją na lepszy świat .
Ciemna Strona jest wszędzie. Otacza mnie i kusi. Czeka na mój gniew i zwątpienie. Ale się nie poddam. Będę Silna!
( wymyśliłam to w wersji angielskiej, lepiej brzmiało ale tu chyba po angielsku nie można)
Coraz częściej zastanawiam się czy określenie "ludzki" wciąż należy do określeń pozytywnych.
To jest, co było i to co będzie złączy się w jedno gdy zabiją dzwony. Anioły zejdą z góry zaczną ważyć nasze grzechy i liczyć dobre uczynki.
Dobrze, że istnieje smutek. Bez niego radość byłaby bez sensu.
Marność nad marnościami i wszystko przeterminowane.
Ile razy nagięliśmy czasoprzestrzeń, mówiąc 'kiedyś', myśląc 'nigdy'?
Nie wiem co jest sensem życia, ale sensem śmierci jest życie.
proszenie kogokolwiek o dyskrecję w tych czasach jest poważnym niedomówieniem
Gdyby nie ci wszyscy >>godni pożałowania<<, nie miałbyś do kogo porównywać swojej, niewymagającej pożałowania osoby.