Via Appia - Forum

Pełna wersja: Pułkownik de Amelio
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.

PUŁKOWNIK DE AMELIO ( sonatina)



Postacie występujące:
- emerytowany pułkownik (colonel) de Amelio.
- Mr. Peebles, z-ca głównego księgowego w domu aukcyjnym Pilkington&No Sons, stary kumpel pułkownika.
- panienka (missy) Betty.

Czas akcji: wczesne przedwiośnie, późne przedpołudnie.
Miejsce akcji: Londyn, Bloomsbury, Malborough Street, trotuar, 50 yardów do przecznicy Corso Crescent.

Żeby sprawy pogorszyć, pomimo zwyczajowo podłej angielskiej pogody świeci ostre słońce.
Pułkownik de Amelio siedzi na trotuarze, obok niego leży rower, typu kolarzówka.
Nadchodzi pan Peebles, który pracując w City udaje się właśnie na lunch.
- Ha, gdzie pędzisz stary byku? - Peebles zatrzymuje się przy przyjacielu.
- Do kinematografu Odeon. Wyświetlają tam ponoć bardzo porządny obraz – dudni z wysokości chodnika pułkownik (colonel).
- Jasne (sure enough). Ale paskudna dziś pogoda na rower, czyż nie? (isn’t it?) – zauważa mister Peebles.
- Podła, trzeba przyznać, zbyt ostre słońce. Oślepia aż.
- Czyli pędzisz dalej, co, hę? – Mister Peebles osłania dłonią oczy od blasku słońca.
- Proszę pana, czy wszystko w porządku? ( Are you sure you’re all right, mister?) – pyta panienka Betty, która zatrzymuje się na chwilę.
- I’m fine – dudni pułkownik. – Nie gorzej, w każdym razie, niż onegdaj w Kandaharze, my darling.
- A właśnie, chłopie, twoja lewa stopa jest skierowana zdecydowanie do wewnątrz, podczas gdy zawsze obie stopy miałeś skierowane zdecydowanie na zewnątrz. Czego to jest wynikiem, jak sądzisz? – Mister Peebles kołysze się nad pułkownikiem przenosząc ciężar swojego ciała z jednej nogi na lewą.
- Zawadziłem o piekielną latarnię, stary. Cholerne słońce(bloody sun). Wystarczył moment nieuwagi.
- Ha! Teraz jest wszystko dla mnie jasne, i także to, dlaczego twój bicykl ma scentrowane koło – domyśla się Peebles.
- Tak, do diaska (bloody hell). Piekielna latarnia, piekielne słońce. Moment nieuwagi.
- No cóż, stary, ja będę pędził, a ty pewnie też. Nie zatrzymuję cię więc, będziemy w kontakcie (in touch).
- Mister, skoro jest pan pewien że wszystko w porządku, to ja też już pójdę – wtrąca panienka Betty.
- I’m fine. Don’t worry, missy – dudni pułkownik (colonel).
Słońce powoli traci swą ostrość i zaczyna chylić się ku zachodowi.
Colonel de Amelio siedzi na trotuarze obok zdezelowanego roweru.
Jakiś przechodzień rzuca mu pensa.
Nim zajdzie słońce kupka miedziaków narośnie obok pułkownika.


Fajne!
Humor angielski, trochę Monty Pyton
Fantastycznie beznamiętna narracja, gra językiem. Ekstra!

zaniepokoia mnie "wysokość chodnika", bo to raczej niskość była (chyba lepiej poziom)
Dialogów jak mrówków. Po zminimalizowaniu zdań narratora, ze względu na treść i budowę nadawałoby się do gatunku komedia. Mnie osobiście taki humor nie bawi, choć widać, że zgrabnie napisana miniaturka.