Via Appia - Forum

Nakryj się kołdrą po same uszy
Zmęczone oczy zmruż
Zapomnij szybko o wszystkich troskach
Niech je przykryje kurz

Przyłóż swą głowę ciężką od zmartwień
Do chmurki miękkich piór
Zanurz się w studni życzeń i marzeń
I rozbij lęku mur

Przebądź swą drogę pod tęczy łukiem
W nocnej koszuli snu
Rozbij w puch ciemność, pokonaj smoka
Zdobądź przyjaciół stu

Staną zegary, zgasną latarnie
Ucichnie czarny tren
Byś mogła skarbie z subtelnych nici
Utkać przepiękny sen

Niech piękny uśmiech gdzieś się zabłąka
Gdy wpłyniesz w senną toń
Śpij snem spokojnym, bo w mojej dłoni
ukryta Twoja dłoń

Pierwszy mój komentarz. Po kolei: bardzo miła treść, sprawdziłaby się jako piosenka. Nie podoba mi się niekonsekwencja w interpunkcji. Raz jest, raz nie. Nie jest to co, co by mnie wbiło w posadzkę i utkwiło we łbie, ale przyjemnie byłoby być tytułowym "A.".
Pozdrawiam,
Jacek Malczewski

Mnie zadziwiająco uspokaja ten wiersz. Jest jak bajka na dobranoc i faktycznie piosenką by był świetną!
"Rozbij w puch ciemność, pokonaj smoka"
Bajka!
Widzę w tym Twoje uczucie, to co aktualnie płynęło przez twoje żyły. Dlatego jest taki delikatny. Dobra już się nie rozczulam
Moim zdaniem -najważniejsze- w wierszu jest uczucie, po to w końcu one są, nie prawda?

Zgadzam się, że tekst nadawałby się do piosenki, co zresztą sama nazwa wskazuje, bo wszak kołysanka jest śpiewana, a nie mówiona Jak to pisałem, nie miałem w głowie żadnej melodii, więc można za każdym razem śpiewać inaczej
W każdym razie zamysł był, żeby ukołysać I do snu przygotować.

Przeczytałam i jakoś tam mi przytulnie i spokojnie, mimo, że nie jestem ,,A" i mam w tym przypadku jedynie głos swoich myśli.
Ładne, delikatne, cudowne.