Via Appia - Forum

zmęczony
spacerem życia
usiadłem na skarpie
w około pachniało wilgocią
jakby coś się zepsuło

zgniło po deszczu lat
i ja
cuchnę wiekiem

a skórka jak papirus żółta

No wiersz jak wiersz. Chwalić czego nie mam, nie widzę za bardzo, za które miejsce złapać, by coś wygrzebać, jakieś ukryte sensy czy metafory... Z drugiej strony do niczego poza nijakością przyczepić się nie mogę.
Powiem tylko tak: podmiot liryczny wpasował się w krajobraz.
A tytuł mnie zdziwił i dlatego kliknęłam.

A ciekawe, bo jakoś inaczej widzę, ten wiersz jak wiersz