Zliczałeś wykropkowane słowa na skórze
nasączone tobą były skończone jak ja
kiedy rozstaliśmy się po raz pierwszy
jeszcze wtedy uczyłeś mnie alfabetu Braille'a
i mówiłeś że za kurtyną spojrzenie widzi więcej
dziś słychać już tylko zduszony dźwięk wybieranego numeru
bo wciąż nie odbierasz.
inspired by PIH (Spóźnieni kochankowie)
Ładny obrazek, podoba mi się spójność. Myślę, że ten wiersz doskonale obyłby się bez dwóch ostatnich wersów, wtedy spójność byłaby jeszcze większa...
temat wzbogacony Brajlem, to chwyta, taki obrazek zaciska gardło, ale rozjechany, a ja pozwoliłem sobie, jak to czynimy, w dobrej wierze, dla zabawy, napisać tak
Zliczałeś wykropkowane słowa na skórze
moich ukrytych marzeń
tobą nasączone są do dziś
jeszcze wtedy uczyłeś mnie alfabetu Braille'a
mówiłeś że za kurtyną widzi się więcej
rozstaliśmy się
a ja słyszę tylko zduszony dźwięk 
wybaczysz, tak jakoś poleciało.
nie zobaczyłeś, ogłuchłeś....Bardzo ładny, bez ostatnich dwóch wersów. Pozdrawiam
Co Tobie, wiem, że ładny, napisałem,
to chwyta, taki obrazek zaciska gardło,
Czego się denerwujesz.
Może niepotrzebne, ale pisałam z tymi dwoma. Będę uparta. Mimo, że pewnie w Waszym odczuciu zbędne/niszczące są te wersy.
Ale wierzcie mi, że przyjmuję Wasze słowa. W całości. Bez ujmowania słów.
Może to dlatego, że bardziej osobisty. Choć sytuacja kreowana.
Miłego Wam Wszystkim.
I dziękuję, że zostawiliście ślad.
PS S. ładny obrazek.
Dwa ostatnie wersy nie tyle, że są niepotrzebne, bo może i są, ale nie pasują stylem do początku. Jakby były wyrwane z innego wiersza. Jakby nieco bardziej je upłynnić... bo właściwie brakuje tam jakichkolwiek środków stylistycznych. Rozumiem zamysł i potrzebę, ale coś mi zgrzyta...
Niemniej temat ciekawy i trafia do wyobraźni
Bo są... wtrąceniem.
Albo dopowiedzeniem.
Czymś co wychodzi poza nawiasy.
Celowe.