Gumowata wydma śliny
wypluta na środku jezdni.
Nie przeszkadza w marszu.
Prażące nocne słońce
latarni ulicznej.
Nie przynosi udaru.
I do tego wszechobecny skalisty
gruz miejskich budynków.
Jeszcze stoi.
Ciekawy!
Drażni wyobraźnię, każe czytać wolniutko i tworzyć w sobie obraz.
wojbik, no i masz,
czy kiedyś pozwolisz że napiszę,
mnie się nie podoba, wpadnę w obsesję pisania przy twoich wierszykach, a to jest ładniusie.
Więc dziś też, jest do przemyślenia, poczytam sobie, co ?
BARDZO, ale to bardzo dziękuję Wam za komentarze. Prawdę mówiąc wydaje mi się, że wiersz nie wyszedł za dobrze, a po jego napisaniu wyglądałem jakoś
tak. Jakkolwiek, cieszę się, że się spodobał
.
Wojbiczku kochany, nie wydaje Ci się, i mnie też, nie jest dobry, ale mnie pasuje.
Nie MA wierszy, które zaspokoją czytelnika. Licz się z tym.
Nawet co nie które wiersze Szymborskiej nie są doskonałe, bo powiedz mi jak w poezji określić doskonałość, kiedy ja inaczej i Ty inaczej i inni inaczej, odbierają.
Ale ten mi się.
Zgadzam się z powyższymi komentarzami. Bardzo fajny utwór, porusza wyobraźnie.
Tak, to każe budować sobie obraz, zastanawiać się i szukać prawidłowości. I ten widok jest interesujący. Ja widzę tu rzeczy, które mogłyby się wydawać, a nie są. I to jest cudowne.
Dziękuję bardzo, bardzosiowato za komentarze
Mi się podoba. Lekki wiersz na wieczór. Brakowało mi tego. Dzięki.