Via Appia - Forum

your calm voice
in my bellowing mind
i look at the street
i see skyscrapers tremble

i feel my bellowing heart
few inches from yours so calm
i listen to the waterfall of molten asphalt
which opened two streets away

i recollect my world
torn to pieces and hidden in the memories without name
i reach to your face first met
but it fades away as if consumed by water

i feel my bellowing hope
which makes my skin tremble
like a glass too thin for hot tea

the explosion of this glass i feel no more
because its sound is muted by an implosion of silence
with which some merciful gods try to comfort my bellowing soul

i choke with silence
when your absence strangles me slowly
no more bellowing for me
all city is calm
and even in the skyscrapers' lustrous front
i can see a dead man's reflection
framed with a window of an empty apartment
watching

nie lubię, bo nie po naszemu, no i można by powiedzieć tak, zbyt dużo architektury, co to praca egzaminacyjna ?
Pozdrawiam

Za dużo o tym samym, imho.
Aż się w głowie zakręciło od tej ciszy. Może mniej klaustrofobicznie?
Traci na tragizmie ciągłe powtarzanie, że peel jest głuchy.
Spodziewałem się czegoś bardziej hmm onomatopeicznego
as in "bellowing" transcripted to "beloving" or "blowing below".
Dużo zabawy daje takie narzucenie tytułu. A tu po prostu jest przytłaczający widok z pozycji leżącej na ulicy.
Pozdrawiam :-)

Dzięki za komentarze