Byłam zrozpaczona pisząc to więc takie średnie... Proszę o szczere opinie.
Moja miłość
Ja go kocham,
On nienawidzi,
Niby mój wróg,
Mimo to ma miłość,
Co robić,
By i on zakochał się we mnie…
On nienawidzi mnie,
Woli tamtą,
Kiedy, któraś mówi o tamtej,
Że on ją kocha,
Moje serce pęka,
Kiedy on się kłóci ze mną,
Mi serce się kroi,
On nadal myśli,
Że ja go nie lubię.
Może i on udaję tylko,
Że mnie nienawidzi tak jak ja.
Może głęboko,
Głęboko,
Mnie kocha…
Wątpię w to jednak,
To niemożliwe,
Gdy ktoś mówi,
Że zakochał się w tamtej,
On rumieni się,
Na pewno zakochany.
A szkoda,
Taki ładny,
Dla innych miły,
Nikt nie wie o tej mej milości
Czasem mi trudno,
Dużo zauroczeń miałam,
To chyba jednak prawdziwa ukryta miłość,
On moim Romeo,
Ja choć me imię Julia,
To nie jestem jego Julią.
To smutne.
Co tu robić?
Tyle bólu,
Łez wylanych,
Na nic…
On i tak nigdy mnie nie pokocha.
Trochę to chaotyczne, trochę dziecięce
. Jesteś w tym wierszu nieco monotematyczna, bo akcja kręci się wokół tematu, że on Cię nie kocha. I o ile na początku wiersza jest to do zniesienia, o tyle już pod koniec dobija. Nie podoba mi się ;<.
Zacznę od tego, że to nie jest wiersz tylko proza. Wykonanie niestety pozostawia wiele do życzenia: tekst jest infantylny, przegadany, banalny (pod względem treści jak i języka). Sporo błędów interpunkcyjnych - masz problemy z użyciem przecinka i kropki. W tekście pojawia się wiele stylistycznych i gramatycznych błędów, np.:
Ja go kocham,
On [mnie] nienawidzi,
Niby mój wróg,
Mimo to ma miłość, - stylistycznie nie wygląda to najlepiej
On [mnie] nienawidzi mnie, -zmieniłam szyk wyrazów
Woli tamtą,[.] - zdecydowanie bardziej pasuje tu kropka niż przecinek
Kiedy, któraś mówi o tamtej, - zdecydowanie nie powinno być tutaj przecinka
Że on ją kocha, - cały ten fragment jest językowo nieporadny, podobnie jak cały wiersz.
Ech, to zaledwie część potknięć. Masz spore problemy z używaniem języka polskiego. Nie wiem ile masz lat, ale językowo ten tekst jest na poziomie podstawówki.
Chciałabym powiedzieć cokolwiek dobrego o tym tekście, ale chcąc być z Tobą szczera nie mogę udawać, że to dobry wiersz, że to w ogóle wiersz. Jeśli lubisz poezję, to zalecam jej czytanie... w dużych ilościach. W ogóle zalecam czytanie - proszę, nie traktuj moich słów jako ironii. Po prostu uważam, że dużo pracy przed Tobą, jeśli zamierzasz dalej pisać.
Pozdrawiam.
ocena: 1/10
Coś mnie wzięło na poczytanie poezji. Ale na mój gust trochę kuleje. Może to zabrzmi to trochę niegrzecznie, ale wybrałaś tematykę "nieszczęśliwa nastolatka, która wie na temat życia wszystko". Błądzę po blogach, forach, portalach i dziewięćdziesiąt procent wierszy to śmierć i nieszczęśliwa miłość oraz ich połączenie. Jaki z tego morał? Współczesna młodzież zabijałaby się, cięła lub płakała do poduszki po fatalnym zauroczeniu? Wybacz, jestem na nie.
Kheira, jestem z podstawówki i wczoraj skończyłam 11 lat. Cóż prawdę mówiąc, nigdy nie interesowałam się poezją wolę prozę... O to mi chodziło- o szczere odpowiedzi, szczerze więc za nie dziękuje. Będę czytała poezje i próbowała ją pisać, bo ostatnio ją polubiłam, ale chyba więcej będę pisała prozy, ostatnio lepiej mi wychodzi... Zacznę chyba od wierszyków rymowanych, białe są dla zaawansowanych ( ktoś mi tak napisał na innym forum).
Wiersz rzeczywiście dobry nie jest, ale fajnie, że masz ambicje. Nie jestem pewna, czy wiersze rymowane są łatwiejsze - nie dość, ze rymu trzeba szukać, to jeszcze sensu pilnować
Ale próbuj, to pewnie znajdziesz coś, w czym będziesz czuła się dobrze.
Cieszę się, że tak podchodzisz do sprawy, tym bardziej, że znam użytkowników, którzy prezentowali na początku poziom zbliżony do Twojego, jednak z czasem (dzięki czytaniu, doskonaleniu warsztatu) potrafili mnie pozytywnie zaskoczyć.
Zgodzę się z Naną, wiersze rymowane wbrew pozorom do łatwych nie należą...
Pozdrawiam.
Kheiro, chyba pomyliłaś Darenę z literacką ^^
Literacka:
Ja niestety mogę się tylko podpisać pod powyższymi komentarzami. Wiersz jest po prostu słaby. Jesteś baardzo młoda, możesz jeszcze stać się dobrym poetą - grunt to się nie poddawać, czytać i ćwiczyć. Ja sam poetą nie jestem i nigdy nie będę, ale zasady są tu podobne jak w prozie.
Co do poziomu trudności wierszy rymowanych, a białych:
ja jak miałem osiem lat, to napisałem rymowany, ale jak wspominam, to nie najlepiej to wyszło. Myślę, że powinnaś pisać to, co Ci odpowiada. Jeśli preferujesz wiersze białe, to pisz właśnie takie.
Ocenę muszę wystawić i inna niż 1/10 być niestety nie może, ale nie poddawaj się!
Pozdrawiam!
(11-12-2011, 14:18)literacka3 napisał(a): [ -> ]Kheira, jestem z podstawówki i wczoraj skończyłam 11 lat. Cóż prawdę mówiąc, nigdy nie interesowałam się poezją wolę prozę... O to mi chodziło- o szczere odpowiedzi, szczerze więc za nie dziękuje. Będę czytała poezje i próbowała ją pisać, bo ostatnio ją polubiłam, ale chyba więcej będę pisała prozy, ostatnio lepiej mi wychodzi... Zacznę chyba od wierszyków rymowanych, białe są dla zaawansowanych ( ktoś mi tak napisał na innym forum).
Zdumiewające, ile w Tobie nadziei, tylko oby uporu nie zabrakło.
A wierszyk, no cóż, słabiuteńki dziecinko.
Kiedy ja napisałem swój pierwszy, matko kochana, wydawało się że jestem Miłoszem. A tu prysznic.
Czytaj, pisz.
