Via Appia - Forum

W cieniu jasności
nieoślepiającej
- najsilniejszej
gdzie dom tej jasności,
gdzie iskry
nastała ciemność.
Zgasić jasności
mrok cienia nie zdołał,
ani napaść,
ani męka,
ani barbarzyńskie kule,
ani walka.
W cieniu swym wiernym
nie zgasła
ta jasność.

W cieniu swym wiernym
nie zgasła
ta jasność. - oj coś mi się ( na pewno ) wydaje że zgasła.
Dla pewności poczytałem kilka razy, i nic.
Sucho w gardle.
Mnie nie ugryzło.

Ech, -ości, -ącej, -ejszej. Przepraszam, ale czytałam ten wiersz i zastanawiałam się czy to nie będzie dobry materiał do ćwiczeń w poradni logopedycznej...

"Zgasić jasności
mrok cienia nie zdołał," - hmm...? aby na pewno?

Myślę, że chyba źle rozumiesz pojęcie enigmatyczności i lakoniczności w wierszu. Banał, niestety.

Pozdrawiam.

---

ocena: 1/10

Zdarza się pies, co goni za własnym ogonem i przy tym jazgocze - przy odrobinie dobrej woli można go nazwać uroborosem.