Via Appia - Forum

Trudno pojąć, a co dopiero opisać prawdę. Za gardło trzyma gniew niemożności.

Jak odejść
Nie dotykając
Niczego

Wystarczą łzy

Oczy nie widzą
Nie płaczą
Odczuwam siedzę
Schody
Pod domem
Zawilgocone moczem

Na nic bogów
Wzywanie
Ich siły nie zniosły
Ciężaru
Życia podłości

Pozostał tylko
Ślad
I odór uryny

Dziękuję, że napisałeś ten wiersz.
To pozwala poczuć, że wobec literatury nie przechodzi się obojętnie. Nie dlatego, że jakaś wyjątkowa, ale dlatego że dotykając ludzkiej krzywdy, prosi w imieniu krzywdzonych o pomoc. Choćby w refleksji.

To co napisałaś, Nataszo, jest więcej warte od każdego punktu. Dziękuję.
Chce się pisać.

jak odejść
nie dotykając niczego
wystarczą łzy
schody pod domem
zawilgocone moczem

na nic
bogów wzywanie
ich siły nie zniosły
ciężaru życia
podłości
pozostał (…) ślad
i odór
uryny

Trochę poprawiłem.