10-10-2011, 17:16
Jimmy kochał dziewczyny.
To nic złego.
Gdyby tak nie było, byłby głupkiem.
Korzennym.
Kochał je gorąco obmacywać, namiętnie całować z języczkiem, pokazywać im swoje bujnie rozwinięte mięśnie i solidnego, żylastego wacka, czuć ich korzenne zapachy, zwłaszcza te intymne, i rżnąć po kowbojsku po nocach, kiedy przychylny, zboczony księżyc szeptał mu do ucha, że kobietę najlepiej zaspokoić od tyłu, dość ostrymi, zdecydowanymi pchnięciami.
W owym czasie był ostro zakochany – bardzo, dziko, bezrozumnie.
Przynajmniej tak mu się wydawało.
Prawie co wieczór odwiedzał ją z naręczem świeżych kwiatów i morzem słów o miłości.
Ich języki splatały się na ganku, niczym winorośl, gdzie Mimi witała go potężnym chwytem za krocze, co dawało mu do zrozumienia, że jest samcem jej życia, jej największą namiętnością, nieopisanym żarem ciała i spełnieniem wszelkich, ludzkich pożądań.
- Chcę cię tu i teraz – wołał i miał ją na deskach ganku, twardych i nieheblowanych, ale sprzyjających miłosnym igraszkom i wzajemnej wymianie płynów.
- Rób mi tak, tak, tak! – wyła Mimi i parła na niego rozpalonymi biodrami.
- Poczuj, kto tu jest mężczyzną! – odpowiadał Jimmy i napierał z siłą ogiera.
Pewnego dnia ojciec zawołał go do siebie i spokojnie rzekł:
- Ta twoja mała pruje się z innymi…
Chłopak zbaraniał.
- Z kim, niby?
- Ze Steve’em. Spotkałem ich wczoraj w trawie, jak się kotłowali. Stałem za drzewem i obserwowałem. Na koniec zrobiła to ustami.
- Dość! – zawył Jimmy.
- Tak było.
- Kłamiesz!
- Ależ skąd. Freddie mówił mi, że widziano ją z Benem, Johnem, Alem i Stanem. W krzakach, w bramie, w śmietniku. Oni wszyscy na niej leżeli i niebawem urodzi ich, że się tak wyrażę, zbiorowe dziecko. Nie myśl o tym i spadaj, gdzie pieprz rośnie jak najdalej od tej dziwki.
Następnego dnia przyszła.
Pięknie ubrana, wyperfumowana, jak lalka z Paryża.
- Chyba zostaniesz tatą, Jimmy – rzekła dość macicznym głosem.
Słysząc to ojciec wyskoczył z pokoju jak oparzony i zdzielił ją zdrowo w łeb patelnią.
Kiedy już z lekka oprzytomniał, powiedział bez zająknięcia:
- Mój syn jakiś czas temu zaręczył się z Loli. Jesienią urodzi mu syna. Spadaj na bambus. Miał cię każdy pies w okolicy. Co za bzdurna historia!
Kiedy później pod domem Jimmy’ego pojawiło się wielu potencjalnych ojców wraz z Mimi na czele, ten cofnął się i zawołał ojca:
- Ojcze, jest kwas!
Stary wyszedł ze strzelbą na ganek, na ten sam, na którym Jimmy czasami rżnął Mimi, i wrzasnął:
- Spierdalać mi stąd, ale to już! Ruchy, ruchy! Nie wiem, co ta dziwka wam naopowiadała, ale każdy z was pewnie ją miał i coś mi się widzi, że żaden nic nie wie o innych, suchych szwagrach. Pogadajcie ze swoją panią i złapcie, o co biega. Póki co zjazd na bazę!
Kiedy jakiś czas później słychać było nieziemskie krzyki, stary wyjrzał raz jeszcze:
- Czego, kmioty?
- Zaraziła nas tryprem, nas wszystkich, co do jednego! Piecze mnie i jego!
- Biedne chłopaki.
- Panie, toć to syf jak sto pięćdziesiąt!
- Ano!
- Pogońcie ją w cholerę! To bazyl i tyle.
- A ja coś wiem! Hop sa sa! – zawył z nagła cienko i niezbyt po męsku Ben, chłopaczyna prosty jak budowa niezbyt długiego gwoździa wykonanego z lichej, kradzionej miedzi.
- A co takiego, mały?
- Ona ma podwiązane jajowody, tak mówił mój wujek, ginekolog, który miał z tym coś wspólnego! Jak się nagrzmocił samogonem, to tak gadał. Bóg mi świadkiem.
Ludzie zamilkli i spojrzeli wrogo na kobietę.
Stary skoczył błyskawicznie do domu i wtargnąwszy na ganek z obłędem w oczach oraz pokaźną, czerwoną gaśnicą, spryskał obficie pianą podłą oszustkę i gromko wrzasnął:
- Won mi stąd! Jądra mężczyzny to świętość!
Chłopaki zmarszczyli się okrutnie i spojrzeli złowrogo na Mimi.
Ta, niczym mysz kościelna, zwiała w diabły wraz ze swą trefną, lipną ciążą i całym tym szmatławym kłamstwem, na który ciemny i naiwny lud wioskowy dał się tak łatwo nabrać.
Rzecz jasna – Jimmy szybko zapomniał o tej znajomości i dbał o kondycję swego krocza.
Jakiś czas potem wstąpił dość ochoczo w związki małżeńskie, które nie przeszkadzały mu bynajmniej gorliwie posuwać chętnych, wioskowych panienek w trawie lub na sianie.
Zwykłe prawo popytu i podaży.
Tak jest, było i będzie.
Życie nie znosi próżni.
Próżnię można tolerować co najwyżej w pustej butelce, ale nigdzie indziej, jak mawia profesor doktor habilitowany z pierwszego tłoczenia inżynier docent pułkownik w stanie wiecznego niespoczynku Janek, weteran bycia weteranem idei pryncypialnych i istotnych, które wpływają zasadniczo na losy świata, choć ten wie o nich tyle, co śląski koń kopalniany o niebywałych lotach kosmicznych niejakiego J. Gagarina, który podobno nigdzie nie był.
18 sierpnia 2011
To nic złego.
Gdyby tak nie było, byłby głupkiem.
Korzennym.
Kochał je gorąco obmacywać, namiętnie całować z języczkiem, pokazywać im swoje bujnie rozwinięte mięśnie i solidnego, żylastego wacka, czuć ich korzenne zapachy, zwłaszcza te intymne, i rżnąć po kowbojsku po nocach, kiedy przychylny, zboczony księżyc szeptał mu do ucha, że kobietę najlepiej zaspokoić od tyłu, dość ostrymi, zdecydowanymi pchnięciami.
W owym czasie był ostro zakochany – bardzo, dziko, bezrozumnie.
Przynajmniej tak mu się wydawało.
Prawie co wieczór odwiedzał ją z naręczem świeżych kwiatów i morzem słów o miłości.
Ich języki splatały się na ganku, niczym winorośl, gdzie Mimi witała go potężnym chwytem za krocze, co dawało mu do zrozumienia, że jest samcem jej życia, jej największą namiętnością, nieopisanym żarem ciała i spełnieniem wszelkich, ludzkich pożądań.
- Chcę cię tu i teraz – wołał i miał ją na deskach ganku, twardych i nieheblowanych, ale sprzyjających miłosnym igraszkom i wzajemnej wymianie płynów.
- Rób mi tak, tak, tak! – wyła Mimi i parła na niego rozpalonymi biodrami.
- Poczuj, kto tu jest mężczyzną! – odpowiadał Jimmy i napierał z siłą ogiera.
Pewnego dnia ojciec zawołał go do siebie i spokojnie rzekł:
- Ta twoja mała pruje się z innymi…
Chłopak zbaraniał.
- Z kim, niby?
- Ze Steve’em. Spotkałem ich wczoraj w trawie, jak się kotłowali. Stałem za drzewem i obserwowałem. Na koniec zrobiła to ustami.
- Dość! – zawył Jimmy.
- Tak było.
- Kłamiesz!
- Ależ skąd. Freddie mówił mi, że widziano ją z Benem, Johnem, Alem i Stanem. W krzakach, w bramie, w śmietniku. Oni wszyscy na niej leżeli i niebawem urodzi ich, że się tak wyrażę, zbiorowe dziecko. Nie myśl o tym i spadaj, gdzie pieprz rośnie jak najdalej od tej dziwki.
Następnego dnia przyszła.
Pięknie ubrana, wyperfumowana, jak lalka z Paryża.
- Chyba zostaniesz tatą, Jimmy – rzekła dość macicznym głosem.
Słysząc to ojciec wyskoczył z pokoju jak oparzony i zdzielił ją zdrowo w łeb patelnią.
Kiedy już z lekka oprzytomniał, powiedział bez zająknięcia:
- Mój syn jakiś czas temu zaręczył się z Loli. Jesienią urodzi mu syna. Spadaj na bambus. Miał cię każdy pies w okolicy. Co za bzdurna historia!
Kiedy później pod domem Jimmy’ego pojawiło się wielu potencjalnych ojców wraz z Mimi na czele, ten cofnął się i zawołał ojca:
- Ojcze, jest kwas!
Stary wyszedł ze strzelbą na ganek, na ten sam, na którym Jimmy czasami rżnął Mimi, i wrzasnął:
- Spierdalać mi stąd, ale to już! Ruchy, ruchy! Nie wiem, co ta dziwka wam naopowiadała, ale każdy z was pewnie ją miał i coś mi się widzi, że żaden nic nie wie o innych, suchych szwagrach. Pogadajcie ze swoją panią i złapcie, o co biega. Póki co zjazd na bazę!
Kiedy jakiś czas później słychać było nieziemskie krzyki, stary wyjrzał raz jeszcze:
- Czego, kmioty?
- Zaraziła nas tryprem, nas wszystkich, co do jednego! Piecze mnie i jego!
- Biedne chłopaki.
- Panie, toć to syf jak sto pięćdziesiąt!
- Ano!
- Pogońcie ją w cholerę! To bazyl i tyle.
- A ja coś wiem! Hop sa sa! – zawył z nagła cienko i niezbyt po męsku Ben, chłopaczyna prosty jak budowa niezbyt długiego gwoździa wykonanego z lichej, kradzionej miedzi.
- A co takiego, mały?
- Ona ma podwiązane jajowody, tak mówił mój wujek, ginekolog, który miał z tym coś wspólnego! Jak się nagrzmocił samogonem, to tak gadał. Bóg mi świadkiem.
Ludzie zamilkli i spojrzeli wrogo na kobietę.
Stary skoczył błyskawicznie do domu i wtargnąwszy na ganek z obłędem w oczach oraz pokaźną, czerwoną gaśnicą, spryskał obficie pianą podłą oszustkę i gromko wrzasnął:
- Won mi stąd! Jądra mężczyzny to świętość!
Chłopaki zmarszczyli się okrutnie i spojrzeli złowrogo na Mimi.
Ta, niczym mysz kościelna, zwiała w diabły wraz ze swą trefną, lipną ciążą i całym tym szmatławym kłamstwem, na który ciemny i naiwny lud wioskowy dał się tak łatwo nabrać.
Rzecz jasna – Jimmy szybko zapomniał o tej znajomości i dbał o kondycję swego krocza.
Jakiś czas potem wstąpił dość ochoczo w związki małżeńskie, które nie przeszkadzały mu bynajmniej gorliwie posuwać chętnych, wioskowych panienek w trawie lub na sianie.
Zwykłe prawo popytu i podaży.
Tak jest, było i będzie.
Życie nie znosi próżni.
Próżnię można tolerować co najwyżej w pustej butelce, ale nigdzie indziej, jak mawia profesor doktor habilitowany z pierwszego tłoczenia inżynier docent pułkownik w stanie wiecznego niespoczynku Janek, weteran bycia weteranem idei pryncypialnych i istotnych, które wpływają zasadniczo na losy świata, choć ten wie o nich tyle, co śląski koń kopalniany o niebywałych lotach kosmicznych niejakiego J. Gagarina, który podobno nigdzie nie był.
18 sierpnia 2011