Via Appia - Forum

porozstawiałem żołnierzyki
na podłodze
jak chciałem
jak pragnąłem
stały walecznie

później kiedy mi się znudziło
i łeb włożyłem w aktówkę
pomyślałem
wiedziałem
że trzeba będzie je schować
z powrotem do szafy

bo każdy przedmiot ma swój koniec
choć nie żyje z pozoru
a żołnierzyki nie uchylały
od pierwowzoru

No całkiem interesujące. Mi na myśl przyszły szachy. Wyobraziłam sobie równo poukładane pionki i przez głowę, przeszła mi myśl, czy jakiś ruszy i jak przebiegnie wojna. Przydała by się tutaj jakaś kulminacja, zamiast suchego opisu stanu, a i trochę emocji mi tu brakuje.

porozstawiałem żołnierzyki
na podłodze
jak chciałem
jak pragnąłem
stały walecznie

bardzo lubię nawiązania do walki i wszelkie zbrojenie się - chwila przed burzą.

Ciekawe, co na to Bóg?


bo każdy przedmiot ma swój koniec
choć nie żyje z pozoru

nie wiem o jaki koniec Ci chodzi? Mówisz o tym, że się znudzi, zniszczy ? Ja się chyba nie zgadzam.

Niezłe, ale mogło być dużo lepiej.


Pirka

Piramida88 - dzięki za komentarz.

Jest to wiersz o końcu świata, ale można i tak.

Pozdrawiam.