Via Appia - Forum

Pełna wersja: Wpływy przeszłości (PROLOG)
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
oto Prolog mojej powieści fantastycznej (choć nie do końca ;p). przeczytajcie, proszę, wychwyćcie błędy (nagle jak się ich chata nie zatrzęsie! :p) i powiedzcie, co sądzicie. akcja całości toczy się kilkaset lat później... wstawię później 1 rozdział!

Prolog

Gardeus od wieków wiedział, że na jego potomków spadną zło, agresja, rozpacz. Ale kto by mu uwierzył? Był przecież zwykłym chłopem, a jeśli ktoś by się dowiedział, że uczy się magii, z pewnością powiedziałby innym mieszkańcom wioski, co doprowadziłoby do spalenia go na stosie. Albo jeszcze gorzej. Miał przynajmniej plan, który by mógł zapobiec złu, które czeka na jego dzieci: Steven’a, Ian’a i Olivię. W zimną, księżycową noc, kiedy wszyscy już spali, postanowił sprawdzić czy ów plan ma przyszłość. Poszedł do otaczającego wioskę lasu i tam odnalazł dogodną jaskinię na jego „ laboratorium”. Była przede wszystkim ciemna, stara, pachniała ziemią. Położył patyk oskubany, naostrzony i oczyszczony z najmniejszej drzazgi na stoliku, gdzie leżało jeszcze paręnaście składników między innymi: woda, cytoplazma roślinna, ząb mamuta, kieł rekina, włos rusałki oraz nerka dzika. Wszystkie te i więcej dziwnych, magicznych składników wrzucił do kotła, porządnie rozmieszał i nasączył nimi patyk. Wtem rozbłysło światło, huk! Brzdęk! Grzmot! I wiele innych dźwięków. Czarodziej zrozumiał, że ma teraz potężną moc. W końcu miał różdżkę. Wrócił do wioski, bo już świtało, a różdżkę zostawił w jaskini w obawie przed ciekawskimi przechodniami. Położył się do łóżka jak gdyby nigdy nic, a przy śniadaniu podzielił się sukcesem z rodziną. I nagle jak się ich chata nie zatrzęsie! Odgłos syreny zagłuszył wszystko.
- Wojna! Wojna!- darli się przerażeni ludzie. Tak to było tragiczne przeżycie dla całej wioski. Niestety nikt nie przeżył…
Kotek. Muszę ci powiedzieć, że ten prolog jest skopany. Pełno błędów składniowych tu jest. Zdania są nienależycie ułożone. Ja cię przepraszam najmocniej za te słowa, ale to dla twojego dobra. Mogłabym pobawić się w wytknięcie błędów, ale cały prolog to jeden błąd. Na początku miałam wrażenie, że to streszczenie twojej powieści. A później to się już zgubiłam. Niby coś o przyszłości dzieci, niby czarodziej, ale na drugi dzień wszyscy giną? I jaki właściwie ma być tu ciąg dalszy? Przeczytaj to jeszcze raz, albo i kilka razy i pomyśl co należy pozmieniać. Ja na twoim miejscu wywaliłabym ten prolog i zaczęła od razu od rozdziałów opowiadania. Zanim zamieścisz kolejne teksty proszę cię o ich przeczytanie i sprawdzenie błędów. Wówczas tekst będzie znacznie lepiej wyglądać i łatwiej będzie się go czytać. I mogę się założyć iż znajdzie się tam znacznie mniej błędów.
Pracuj dalej. Chętnie przeczytam ciąg dalszy.

Ocena:

1/10
Właściwie mało do dodania... Sporo błędów składniowych, interpunkcyjnych... Miałem wrażenie, że narrator w Twoim prologu jest zbyt potoczny, opowiada wydarzenia subiektywnie, a nie bierze udziału w wydarzeniach, chyba że się mylę. I te jego emocje właśnie upotaczniają tekst. Co do fabuły... Cóż, myślę, że prolog powinien mieć w sobie coś, co weźmie czytelnika za mordę i niepostrzeżenie wciągnie, zachęci do dalszego czytania, że tak powiem:-). Muszę przyznać, że, niestety, osobiście nie czuję się wciągnięty...
Pracuj dalej, pisz, bo trening czyni mistrza:-)
Popieram moich poprzedników. Prolog całkowicie do wycięcia, bądź do konkretnego przeredagowania. Wszystko w nim zgrzyta. Interpunkcja, konstrukcja zdań... Jedna, wielka porażka. Niby czytałam, ale jakby nie do końca wszystko rozumiałam. To dopiero prolog, więc liczę, że wstawiane rozdziały, będą mniej chaotyczne i bardziej poprawne gramatycznie. Tyle ode mnie. Czekam na ciąg dalszy. Wink
Cytat:Gardeus od wieków wiedział, że na jego potomków spadną zło, agresja, rozpacz.
Z tego zdania wnioskuję, że ów Gardeus jest nieśmiertelny, tak? A może to czas płynie w tej krainie inaczej? W dalszej części chciałbym zobaczyć jakieś wyjaśnienie Wink

Cytat:Ale kto by mu uwierzył? Był przecież zwykłym chłopem, a jeśli ktoś by się dowiedział, że uczy się magii, z pewnością powiedziałby innym mieszkańcom wioski, co doprowadziłoby do spalenia go na stosie.
To zdanie jest za długie, lekko chaotyczne. Na upartego można stwierdzić, że "donosiciel" zostanie spalony na stosie.

Cytat:Miał przynajmniej plan, który by mógł zapobiec złu, które czeka na jego dzieci: Steven’a, Ian’a i Olivię.
IMO lepiej mógłby, poza tym wkradło się kolejne powtórzenie.

Cytat:W zimną, księżycową noc, kiedy wszyscy już spali, postanowił sprawdzić, czy ów plan ma przyszłość.
IMO zabrakło przecinka.

Cytat:Poszedł do otaczającego wioskę lasu i tam odnalazł dogodną jaskinię na jego „_laboratorium”.
Wkradła się spacja.

Cytat:Położył patyk oskubany, naostrzony i oczyszczony z najmniejszej drzazgi na stoliku, gdzie leżało jeszcze paręnaście składników między innymi: woda, cytoplazma roślinna, ząb mamuta, kieł rekina, włos rusałki oraz nerka dzika.
1. Na stoliku jest w złym miejscu, psuje szyk zdania. Z patykiem jest podobnie. Wyszła Yodowa składnia.
2. Nie wiem jak w jakim świecie dzieje się akcja twojego opowiadania, ani jak bardzo jest on zaawansowany technicznie, ale cytoplazma nijak mi nie pasuje.

Cytat:Wszystkie te i więcej dziwnych, magicznych składników wrzucił do kotła, porządnie rozmieszał i nasączył nimi patyk.
1. Skoro wymieniłaś ich już tyle, nie widzę powodu dopisywania, że były jeszcze jakieś inne.
2. Może lepiej wymieszał?

Cytat:Wtem rozbłysło światło, huk! Brzdęk! Grzmot! I wiele innych dźwięków.
1. Wiem z doświadczenia, że zaczynanie zdania od wtem nie spowoduje skoku napięcia. Raczej spowoduje, że akcji będzie wprowadzona na siłę.

Cytat:I nagle jak się ich chata nie zatrzęsie!
Tego zdania to ja już w ogóle nie kminię.

Cytat:- Wojna! Wojna!- darli się przerażeni ludzie. Tak to było tragiczne przeżycie dla całej wioski. Niestety nikt nie przeżył…
Zabrakło spacji.

Na początku chciałabym powiedzieć, że osobiście preferuję wstawianie przez userów większej ilości tekstu na raz. Domyślam się jednak, że jesteś początkującą "pisarką", dlatego postanowiłam rzucić okiem na ten prolog.
Piszesz stylem dość charakterystycznym dla tych, którzy zaczynają. Zdania są dość proste, czasem za długie, a to powoduje niewielki chaos składniowy. Nie zauważyłam za to literówek i wielkiego interpunkcyjnego bałaganu. Chaotyczna jest za to narracja. Za szybko przechodzisz od jednego problemu do drugiego, ale o tym powiem przy okazji fabuły. Niektóre zdania brzmią dość kosmicznie - polecam czytanie tekstu na głos zanim go wstawisz.
O fabule nie mogę za wiele powiedzieć.
Ten krótki prolog jest naszpikowany tyloma informacjami, że dałoby się nimi obdzielić jakieś 20 stron. To także typowe u tych, którzy zaczynają przygodę z pisaniem. Wiem, że to stęp i chciałaś zainteresować czytelnika, ale ja czułam się, jakbym czytała streszczenie lektury. Niby było coś do przekazania, ale było to na tyle skondensowane i pobieżne, że w efekcie nie za bardzo wiem o co chodzi. Gdybym miała to komuś streścić <streścić streszczenie Dodgy> powiedziałabym, że facet z niewiadomego dla mnie powodu zrobił różdżkę <sam opis jej tworzenia wydaje się przy tym najbardziej wyeksponowany>, potem napadnięto wioskę, wszystkich zabito, a różdżkę zapewne znajdzie po wielu latach jakiś dzieciak - wybraniec. Właśnie do końcówki mam największe zastrzeżenia. Pozostawia niedosyt. Chciałabym poczuć przy niej jakieś emocje, usłyszeć w głowie krzyk cierpiących ludzi. Wszystko zostało mi niestety podane w skrótowej i suchej formie.
O bohaterach też nie mogę nic powiedzieć. W zasadzie wspomniałaś o jednym, ale on był taki trochę jak ludziki w grze Sims. Coś tam robił, ale emocji w tym nie czułam, dlatego wydał mi się płaski i papierowy.

To tyle ode mnie.
Długa droga przed tobą, ale się nie zniechęcaj.
Pozdrawiam, mając nadzieję, że moja pisanina na coś się przydała.
Żeby nie powtarzać po przedmówcach dodam tylko, że relacja jest bardzo sucha: ot tak wyrzucasz informacje, często jednym zdaniem i tyle. Żadnego rozwinięcia, tylko stało się to i to, zrobił to. Źle to wygląda, bo zabijasz zainteresowanie czytelnika - napisałaś, że to wstęp do powieści, a wygląda jak notatka. Do tego dużo informacji upchnęłaś na bardzo małej przestrzeni, co też jest błędem - fragment ma śmieszną długość, a przy tym jest przeładowany faktami. Moja rada na początek - rozbuduj to. Niech ma chociaż stronę a4.