Via Appia - Forum

Pełna wersja: Wirtualne flirty i romanse
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
Gdy kiedyś przyjdzie taki czas,
dziwna tęsknota dorwie nas
i serce zacznie mocniej bić,
nie można spać, nie można pić.
I wtedy pan, ewentualnie pani,
tak nie zważając na nic,
rozpoczną swe poszukiwania
by znaleźć kogoś do kochania.
Przed szklanym monitora okiem,
pod nieuważnej żony bokiem
rozpoczynają się romanse
na śmietnik idą konwenanse.
Jest i królewicz i królewna
i w tonie maili nutka rzewna.
Tak pięknie siebie opisują
wzdychają, łkają i czarują
Gdzieś jakiś mąż i jakaś żona,
po latach dziwnie odmieniona
tacy maleńcy i nieważni.
A świat należy do odważnych...
I kwitnie romans wirtualny
Z nadzieją dużą na realny
I z internetu bije żar
od wszystkich zakochanych par.
I jakiś czas to sobie trwa,
a potem tylko krótkie pa
Bo jednak mąż i jednak żona
troszeczkę życiem juz zmęczona.
Internetowi oni, internetowe one
to nic ,ze z piasku ulepione...
Pani widzę społecznie zaangażowana. I dobrze.
Sporo literówek, brak konsekwencji w interpunkcji. Z rytmem różnie bywa, można by się nad tym pochylić, przydałoby się też zdecydować, czy wszystkie wersy zaczynasz wielką literą, czy z tego rezygnujesz, bo raz tak, raz tak, i nie widzę w tym żadnej konsekwencji ani celowości.
Dlaczego zaczynasz w pierwszej osobie liczby mnogiej, a potem nagle zmieniasz na trzecią? To raczej nie wychodzi w tym przypadku na dobre, radziłabym zachować tutaj konsekwencję. Formalnie duże braki, a i tym razem jakoś nie wywołało uśmiechu.
Końcówka w sumie niezła (wielokropki nie są tutaj niezbędne), chociaż temat, na ile jesteśmy prawdziwi w internecie, może być sporny, więc i z tym można się kłócić, ale zdaje się, że o to chodzi Autorce, żeby sprowokować dyskusję (sprostuj, jeśli się mylę). Temat ok, sposób przedstawienia już mniej, bo po pierwsze - sporo błędów wynikających wyłącznie z niedbalstwa, nie z nieznajomości czegoś, po drugie, znów raczej wprost (nie mam nic przeciwko prostocie, ale w nieco innym wydaniu), chociaż widać jakieś próby metaforyzowania, literacko wiersz się słabo broni, żeby nie powiedzieć - wcale.
Nikt nie skomentował, a dziwne. To tak: jakaś niezdecydowana jesteś w kwestii rytmu, raz jest, a raz się gubi. I rymy częstochowskie. No i temat też sobie wybrałaś, ciekawy. No i mnie nie urzekło. Zastanawiam nad wymową. Czy pisałaś to z przymrużeniem oka, czy całkiem poważnie (nie wyszło w każdym razie). Jakieś błahe to jest, niepoważne, żartobliwe. Nie dla mnie.
Księżniczko. Uwagi merytoryczne przyjmuję z niekłamaną życzliwością. Rymy, rytmy, gramatyki, liczby mnogie mylone z pojedynczymi. deklinacje i koniugacje rownież.
Wymowa... Hmm . Nazwijmy ją obserwatorstwem. Życia. Powiedziane wprost i tak chyba miało być. Wprost i dosadnie. Prześmiewczo i lekką dozą drwiny, a może kpiny.
Powtórzę się (porównaj odp. na twój komentarz do poprzedniego wierszyka) poezja to nie zawsze górnolotne słowa i podteksty i metafory i niedopowiedzenia. Przynajmniej dla mnie. Zabawa i próby skomentowania rzeczywistości, a własciwie jej bardziej przyziemnej strony. Próby, próbki.
Tym niemniej -dziekuję
Ech, nie mówię, że ma być podniośle i górnolotnie, ale na stylem też należy pracować, bo sam temat i pomysł to nie wszystko. A jeśli tu jesteś, to znaczy, że chyba czegoś chcesz się nauczyć, prawda? Mówisz o drwinie, ja jej nie czuję, a jeśli jest, to powinna być wyczuwalna. Do napisania dobrego wiersza nie wystarczy sam zmysł obserwatora, trzeba jeszcze umieć operować językiem. I to by było na tyle.
Zabawa może być różna, od niezdarnego układania klocków do budowania z nich domów. Na ogół, nawet w zabawie, dąży się do tego, żeby była coraz bardziej, hmm, zaawansowana, z tego co widzę i sama pamiętam z dzieciństwa.
Ale oczywiście wszystko zależy od ciebie tutaj, zresztą przecież od nikogo tutaj nie wymagamy profesjonalizmu, o ile w poezji coś takiego istnieje. Dodam tylko, że ja przy czytaniu tekstu zabawy nie miałam żadnej, i, podobnie jak Fanta, nie odczułam ironii, drwiny ani nic zbliżonego, co zresztą napisałam w poprzednim poście, nie w prost - zły nawyk, przyznaję. Że poezja to nie tylko górnolotne słowa, metafory itp - częściowo się zgodzę, i nie twierdzę, że to co piszesz, poezją nie jest - abstrahując od oceniania poziomu, mojego osobistego poglądu na poezję itp. Zresztą - Fanta napisała niemal wszystko.
Mi się to bardzo podoba! Boże, jakież to rzeczywiste i współczesne i pięknie uchwycone. Gratuluje doskonałej zabawy rymem ! Nie ma patosu, a zgrabne czyste słowa. Co najlepsze, nie bije z nich chęć zdrady, a zwykła ciekawość. To jest rewelacyjne, rzadko kiedy coś podobnego mnie ujmuje.

Pani Rickman