biegniemy z latawcem
wypuszczamy powietrze
w tańcu deszczu
ale przecież uśmiech
został w trampku
cofamy się jak fala
oraz wskakujemy w wydmy
sznureczek zapleciony w palce
jak lalkarze sterujemy
płaszczką z chusteczek
wydawać by się mogło
że stałaś tu przed chwilą
a teraz lecisz
chyba pomiędzy krople
bo puściłem cię z ogniem
Co do przekazu - jest w miarę obrazowo. Ale... to sformułowanie "wypuszczamy powietrze... w tańcu deszczu" mi nie pasuje. Puszczasz latawiec gdy pada deszcz?
Co do zakończenia - w ostatniej zwrotce pozbyłabym się 2 ostatnich wersów. Moim zdaniem bez tych wersów - wiersz brzmi lepiej
taniec deszczu to jest imho taki taniec, co ma wywołać deszcz xD
Uczucia mam mieszane...
Z całego wiersza zabieram dla siebie tylko te fragmenty:
"uśmiech /.../ w trampku"
"jak lalkarze sterujemy
płaszczką z chusteczek"
Co do reszty...
Niby wiersz sielankowy, niby obrazowy, niby lekki i płynny... niestety tylko z pozoru
Pasiu, jesteś (jak dla mnie) prekursorem w dziedzinie stosowania w wierszu spójnika współrzędnego łącznego oraz. Poezja nie lubi nadmiaru spójników, zaimków, nie lubi zdań wielokrotnie złożonych.. ogółem nie lubi całego tego sztywnego kubraczka reguł pisowni, w które ubiera się prozę. Więcej ..."chillu". Nie rób z wiersza sprawozdania czy raportu.
"wypuszczamy powietrze
w tańcu deszczu" - kuśtyka toto stylistycznie i logicznie
Reasumując...
źle nie jest, ale szału nie ma.
Pozdrawiam.
EDIT: ocena: 5/10
Dziękuję Kheira :-)
za jak zwykle pokrzepiający i konstruktywny komentarz :-)
Postaram się zwalczać oraza ;p i inne robaczki ;p
o hmm
miało być 'z dymem' na końcu, ale chyba coś pomyliłem <ups>
Mam chyba podobne zdanie, co Kheira. Musisz pozbyć się tej ścisłości, jakby tej ramy przypominającej prozę. Dużo bys na tym zyskał. Ładnie tworzysz obrazy, poza tym umiesz nieźle dobierać słowa. Dodaj tylko do tego trochę swobody.
Pozdrawiam.