zamknięci w półmroku jak w dłoniach
odpływamy w dotyk
za nami dogasające ogniska
strumień światła z jednej strony
z drugiej ożywiony kamień
a przed nami wszystko
co dotąd nie było nam dane
jak milczące lampy
dawniej nauczyły się nocy
tak my dzisiaj uczymy się siebie na pamięć
i spoglądamy głęboko w oczy
by jako motyle odlecieć
Jestem bardzo i pozytywnie zaskoczona.
Subtelny tekst. Świetny początek. Sporo utartych zwrotów, ale ładnie się wpisują w całościowy obraz.
Mam mieszane odczucia, z jednej strony nie rozumiem sensu całej pierwszej zwrotki po drugim wersie, i średnio mi się ten kawałek podoba, wydaje się nieco banalny, z drugiej cały tekst jest ładnie zrobiony, a i nie zawsze (czy też nie dla każdego) wszystko w tekście musi mieć sens.
Jak na początek, całkiem ciekawie, jestem ciekawa kolejnych tekstów.
Dzięki za uwagi. Chyba rzeczywiście za bardzo zamazałem przekaz w pierwszej zwrotce. Postaram się poprawić w kolejnych utworach.
Pozdrawiam
Przeczytałam i zapomniałam. Tekst jak tekst. Przetarty chwilami nie przetarty, ale nie zatrzymuje mnie ani na chwilę. Subtelności - tak, ale subtelności z sensem.
całkiem przyjemny wiersz, tylko zbyt mało konkretny. Poczekam na więcej. OK.
Pozdrawiam.
Dzięki za wizytę i komentarze
Pozdrawiam