schowajcie gwoździe
nie pozwolę
powiesić się na krzyżu
a Judasza zamorduję
będę szła w moim
koronkowym czerwonym habicie
omijając szerokim łukiem konfesjonał
grzeszę więc jestem
Dość mocne, rzekłbym, robi wrażenie.
W pewnym sensie bardzo odważne i dobrze - nie ma tu patosu ani lania wody.
Końcówka bardzo udana - całkiem niezłe credo życiowe
Grzeszę, więc jestem.
Przeciwstawiam się obowiązującym zasadom etycznym.
Jeśli to deklaracja ideowa, anty..., no właśnie - chrześcijańska, a tak to należy chyba odebrać, chociażby ze względu na symbole z Nowego Testamentu, to o krok za daleko, bowiem -
nie zabijaj, jak zresztą i niektóre inne nakazy wywodzące się z dekalogu funkcjonują w kodeksach prawnych całego świata, no - oficjalnie, prawie całego, a już na pewno w obszarze, jakim dysponuje nasza cywilizacja. Tu rysuje się od razu dylemat, czy naszej? Zastanawiając się jednak tylko przez moment należy się zgodzić, że bez względu na poglądy jednostkowe, prawem przynależności społecznej, dotyczy to całej społeczności, bez wyjątków.
Domyślam się, że wpływ na napisanie wiersza o takiej wymowie mógł mieć także stan emocjonalny związany z pewnymi stanami organizmu, które mogą wystąpić wśród przedstawicielek płci pięknej? Bywa.
Teraz już wiem czemu wszystko co złe przypisywano Ewce
))
No cóż..., te kobiety
Chyba zawiesił was ktoś pomiędzy dobrem, a złem.
Wiersz ten można bardzo dobrze opisać jednym słowem - tandeta. Taki właśnie jest obraz malowany przez te wersy. Biblijne nawiązania wykorzystane w sposób banalny, antyreligijne wstawki kiczowate i błahe. "Koronkowy czerwony habit" - daruj. Pointa zupełnie bez wyrazu. Owszem, pasuje do reszty utworu, ale to nie jest komplement w tym wypadku. Takie to młode i gniewne, w dodatku napisane totalnie bez polotu. Temat można przedstawić bardzo ciekawie, niestety Ty nie trafiłaś tu w żaden z wielu sposobów na to.
Słabo, niestety.
1,5/5