Idę ciemnym tunelem
Zgubię się w połowie drogi
Idę zimnym tunelem
ciemność pochłania serce
Idę długim tunelem
Kiedy do końca dotrę?
Mój pierwszy wiersz... więc proszę o wyrozumiałość
Mi się środek troszkę nie zgadza. Najpierw tunel jest ciemny - drugi wers odnosi się do tej ciemności ("zgubię się"). W trzeciej strofce tunel jest długi - i znów kolejny wers odnosi się do tej długości ("kiedy do końca"). A strofka środkowa jest niespójna. Najpierw tunel jest zimny, ale potem nic z tego zimna nie wynika, bo w drugim wersie znów odnosisz się do ciemności z samego początku. O ile pierwsza i ostatnia zwrotka są spójnymi całostkami, o tyle środek troszkę mi się sypie.
No. I to tyle ode mnie, bo ja się nie znam na wierszach. ^^
PS. Byś się przywitał, a nie tak od razu wyskakujesz ze swoim tekstem. Takie działanie nie jest mile widziane... No dobra, ja takiego działania nie lubię, ale mogłoby ogólnie nie być mile widziane!
Fraa ma rację, nie widzę konsekwencji.
Mam nadzieję, że pod pojęciem wyrozumiałości nie masz na myśli nieszczerości, bo tekst zupełnie mi się nie podoba.
Tzn mogę w sumie pochwalić budowę, tutaj trzymasz się swojego schematu. Nieuzasadniony szyk przestawny w ostatnim wersie.
Zadajesz oczywiste pytania i odpowiadasz w przewidywalny sposób. Tekst nie wywołał u mnie żadnej reakcji, ot, przeczytane i zapomniane. Jest, cóż, typowy dla większości początkujących.
Pozdrawiam.
Banalne to. Szyk przestawny w ostatnim wersie śmiesznie wygląda. Ten powtarzany wciąż tunel robi z wiersza wyliczankę, takie środki trzeba stosować z głową. Trochę taki emo wierszyk, bez jakiegoś szczególnego wyrazu, przy tym napisany w niezbyt porywający sposób. W drugiej strofie zgubiłeś wielką literę. Poza tym, ja bym przemyślał wstawienie tu interpunkcji.
Pół gwiazdki za czytelność zapisu i pół na zachętę.
To wychodzi jedna 
///ksi
2/5