Chciałbym coś powiedzieć,
Po co? Nie chcesz rozumieć, mów!
Nie zobaczysz mapy mojej duszy
Autostrad i polnych dróg tych słów.
Gdybyś chciał, ale nie
Masz własny wiersz,
Horyzont, plan i cień
Twoja droga, nic tu po mnie
To co napisałem, zapomnij,
Coś pisałeś? Ja też zapomnę.
ocena: 1/10 (Kheira)
Masz rację - nie warto.
Czy tekst jest skierowany do kogoś konkretnego? Jeśli chcesz trafić do wszystkich, radziłabym nieco inaczej sformułować drugą strofę, konkretnie pierwszy i ostatni wers. Do mnie ten tekst nie trafia, pisanie o wielkim nieporozumieniu dusz z powodu niechęci zrozumienia jest takie oczywiste. Można to właściwie sprowadzić do powiedzenia "każdy sobie rzepkę skrobie". Metaforyka też niespecjalnie do mnie przemawia.
Nie podoba mi się.
O Jezu, nie tak, nie tak! Coś mnie tu drażni i nie formuje się w wiersz poprawnie napisany. Gdzieś to przepadło. Może pointę pochwalę chociaż, co by nie wyjść na okrutnika. Niezła ona.
Ostatnie miałoby więcej sensu (autoironii) i lepszy rytm bez "zapomnę"
Ogólnie wiersz obiektywnie kiepściuchny 1,5 na 5 ze wskazaniem na 1.
W końcu trafiłam na coś co mi się kompletnie nie podoba, bo jest to primo źle napisane, secundo mało tu poezji i środków stylistycznych. Gdyby to przeredagować może by był z tego udany utwór, a tak jest kiepsko...
(30-05-2011, 13:53)alhambra napisał(a): [ -> ]W końcu trafiłam na coś co mi się kompletnie nie podoba, bo jest to primo źle napisane, secundo mało tu poezji i środków stylistycznych. Gdyby to przeredagować może by był z tego udany utwór, a tak jest kiepsko...
Exactly. Piszący wie, że dzwoni, nie wie, w którym kościele
No nie jest dobrze...
Drażni mnie maniera, w jakiej jest napisany ten text.
Ni to proza, ni to jakieś refleksje post factum wygłaszane w niewiadomym celu.
I co to ma wspólnego z prawdziwym wierszem - nie wiem.