Ars poetica
Poetą ten co wiersze pisze
i ten co wierszy nie pisze
na pustynię zesłany żebrak
o śmiejącym się obliczu ducha
Ale poezja to przecież cierpienie
z którym się nie zgadzamy
to ruch ku niewidzialnemu
skrytemu przez mrok
przez sen
przez świat.
1. Patos.
2. Za dużo słów.
Dwa pierwsze wersy są wręcz zabawne. Spróbuj napisać ten tekst w inny sposób. Tak, jak jak teraz, po przeczytaniu po prostu wzrusza się ramionami.
Chociaż końcówka nawet niezła, generalnie podoba mi się to, co w nim odczytuję, jednak sposób, jaki to zostało napisane nie jest dobry według mnie.
Brak tu jakichkolwiek serca porywów, jakże poezji przypisanych, magii nie ma, a to źle i wręcz szkodliwie.
Trochę jak harcerska piosenka, ale z tego się wyrasta.
"Jakże poezji przypisanych" - piękne zdanie, och.
Mnie osobiście nie pasuje dobór słów. Temat w sumie popularny, aczkolwiek nie do końca przegadany. Mimo wszystko mi się nie podoba.
No kiepawo. Co to miało być, wiersz, czy słowne szarady? Poziom odbiega od normy jak koń od pana złego.
,,poetą jest ten który pisze wiersze
i ten który wierszy nie pisze
(...)
Inspiracja Różewiczem?
"Poetą ten co wiersze pisze
i ten co wierszy nie pisze"
Mi to bardziej przypomina Lecha Rocha Pawlaka
"Z tego nic nie będzie choć powstanie". A może zły przykład podałem. W każdym razie mnie to rozwala.
(25-05-2011, 22:28)Samuel napisał(a): [ -> ]"Poetą ten co wiersze pisze
i ten co wierszy nie pisze"
Mi to bardziej przypomina Lecha Rocha Pawlaka
"Z tego nic nie będzie choć powstanie". A może zły przykład podałem. W każdym razie mnie to rozwala.
Samuelu, ja zacytowałam fragment wiersza Różewicza.