Via Appia - Forum

Więc jest coś jeszcze. Życie nie widzi
swego końca tutaj. Trwa, będzie
nawet po upadku Ziemi, której
rozżarzone serce bić nie przestanie.
Tam, gdzieś daleko, między Centrum
a Orionem znajduje się srebrny pałac
na srebrnym placu ze srebrną wieżą,
a w nim na wielkim srebrnym krześle
władzy siedzi On, Wszechmogący, a wokół
szum srebrnych skrzydeł, czerwone szaty,
srebrne usta i rtęć w żyłach - systemu
kanalizacji stworzeń owych. A On, on nic
tylko patrzy nie otwierając oczu, lecz umysł,
patrzy jak Kolos zderza się z Wojownikiem,
a ten zaś w kolizji z Matką popycha ją
ku Gwieździe, niszczącej mocy życiodajnej.
Bezlitosny koniec. Spalenie popiołu niemożliwe,
a jednak.

ocena: 1,5/10 (Kheira)
1/10 Nebraska

To na pewno jest odpowiedni dział? Mi to za bardzo nie przypomina wiersza.
Jeśli chodzi o sam utwór to mnie za bardzo nie rusza. Jak dla mnie to "tutaj" w drugiej linijce jest niepotrzebne. Tą ciągłe wymienianie tego "srebrnego" też trochę nuży. Według mnie mógłbyś to trochę skrócić.