21-04-2011, 22:59
O Mądrości, źródło prawdy, skarbie tego świata!
Tyś w największe zdobycze ludzkości jest bogata!
Niezmierzona głębino, kryjesz w sobie cenne minerały;
Twoje wody człowiekowi prym wśród zwierząt dały.
One niosą wiedzę przodków, z której dziś czerpiemy,
One płyną pośród wieków, dzięki czemu wiemy,
Co należy czynić, by nie popaść w niedolę.
Ja również w Twoją toń zanurzyć się wolę,
Bo który człek, co wyrzekł się Ciebie, szczęśliwym pozostaje?
Czyż jego los przesądzony nie zostaje?
Niczym rzeczny nurt obmywasz dusze i umysły,
Sprawiasz, iż możliwe stają się wszystkie nasze zamysły.
Jesteś ostoją erudytów, lecz postrachem głupców,
Jesteś stolicą filozofów, przyjaciółką mędrców.
To właśnie Tobą najbardziej poszczycić się chcemy,
Gdy na życia drodze towarzyszy poznajemy.
Jesteśmy wdzięczni, że skrzydła rozpościerasz nad nami,
Dlatego dziś pragniemy obsypać Cię peanami!
Tyś w największe zdobycze ludzkości jest bogata!
Niezmierzona głębino, kryjesz w sobie cenne minerały;
Twoje wody człowiekowi prym wśród zwierząt dały.
One niosą wiedzę przodków, z której dziś czerpiemy,
One płyną pośród wieków, dzięki czemu wiemy,
Co należy czynić, by nie popaść w niedolę.
Ja również w Twoją toń zanurzyć się wolę,
Bo który człek, co wyrzekł się Ciebie, szczęśliwym pozostaje?
Czyż jego los przesądzony nie zostaje?
Niczym rzeczny nurt obmywasz dusze i umysły,
Sprawiasz, iż możliwe stają się wszystkie nasze zamysły.
Jesteś ostoją erudytów, lecz postrachem głupców,
Jesteś stolicą filozofów, przyjaciółką mędrców.
To właśnie Tobą najbardziej poszczycić się chcemy,
Gdy na życia drodze towarzyszy poznajemy.
Jesteśmy wdzięczni, że skrzydła rozpościerasz nad nami,
Dlatego dziś pragniemy obsypać Cię peanami!