Szliśmy parkiem.
Świecił księżyc.
Z nieba leciały białe pióra.
I srebro, i krew.
Płakałam.
"Srebro i krew" - taki tytuł byłby lepszy. Ale to tylko taka myśl.
Sam wiersz nie jest genialny, ale też nie odstrasza. Coś w nim jest, ale trochę tego za mało.
Pozdrawiam.
Wydaje się być bardzo osobista. Przynajmniej ja odbieram ją jakoś przez pryzmat własnych doświadczeń. Technicznie ok, ale wyrzuciłbym jedno "i' z trzeciego wersu.
Cytat:Z nieba leciały białe pióra.
I srebro, i krew.
te wersy proponowałabym zapisać tak:
"Z nieba
leciały białe pióra,
srebro i krew"
Wydaje mi się wtedy czytelniejszy. Ewentualnie jeszcze "i krew" można by przenieść do kolejnego wersu, chociaż nie jestem pewna, czy nie byłby zbyt rozbity wtedy. Poeksperymentuj
Podoba mi się, do mnie trafia.
Wersy układam tak, jak mówię.
A nad zmiana tytułu pomyślę - dość poważnie.
no cóż muszę przyznać, że dużo bardziej podoba mi się układ wersów zaproponowanych przez Księżniczkę,
ale to Twój wiersz piag:
Cytat:Szliśmy parkiem.
Świecił księżyc.
Z nieba leciały białe pióra.
I srebro, i krew.
Płakałam.
Do mnie akurat nie trafia.
Podoba mi się natomiast ten fragment:
Z nieba leciały białe pióra.
I srebro, i krew.
to wszystko co mam do powiedzenia.
pozdrawiam,
Kali
Czesław Czyta i nagle koniec. Za krótkie. Nie ma czego oceniać. Nie ma nic, właściwie.