Choćbyś miał upaść twarzą do ziemi,
podążaj jedną ścieżką, wybraną.
Idź, chłopcze, niech twój blask się mieni,
choćbyś miał upaść twarzą do ziemi.
Patrzeć będą na twą podróż do prawdy,
idziesz wszak ścieżką bez żadnych śladów,
z tobą jedynie zalety i wady.
Tak wygląda twoja podróż do prawdy.
Dźwięk strzału, kruki sfrunęły z drzewa.
Ktoś wiąże ci ręce, ktoś zasłania oczy.
Wtedy słyszysz jak pistolet smutno śpiewa,
bo kruków nie ma, sfrunęły z drzewa.
Pamiętaj, chłopcze, że ludzie załgani
nigdy nie pozwolą ci dojść do prawdy.
Musisz być mocny, bo życie wtedy rani,
gdy do prawdy dochodzą ludzie załgani.
"Patrzeć się" nieładnie brzmi i wygląda, ja bym to "się" usunęła. Świetna puenta.
Podoba mi się. Co prawda nie wiem, czy można utworzyć coś takiego, jak "załgani" i nieco dziwnie brzmi ta forma, ale osobiście nie mam nic przeciwko.
Usunąłem się i tą, żeby zachować rytm.
Dzięki za komentarz
Pozdrawiam
Całkiem, całkiem Inf. Jest dużo dobrego w tym tekście. "Wtedy słyszysz jak pistolet smutno śpiewa" - dobrze, że stosujesz środki stylistyczne. Stosuj więcej, o ile tak będziesz czuł. Pisząc, nie dbaj za bardzo o poprawność. "Wylewaj" z siebie wszystko tak jak czujesz. Najpierw pisz, później poprawiaj. Uwielbiam czytać teksty gdzie widać, że autora "poniosło". Czytelnicy bardzo łatwo wyczuwają szczerość i emocje ( albo wariat jestem ).
Nie jestem pewien czy powtórzenia robią dobrze wierszowi, ale najważniejsze to nie jest. Stworzyłeś życiowy kawałek, w którym postępy widoczne są. Pisz dalej Panie.
Pamiętaj, że to tylko moje zdanie i nie biorę za nie żadnej odpowiedzialności
Pozdrawiam.
Dzięki, Sun. Szczerze mówiąc, czekałem na Twoją opinię
Pozdrawiam.
A moją opinię już znasz
I mam nadzieję, że ogarnąłeś, że pierwszą strofę mogłabym przypisać jakiemuś sławnemu poecie - tak bez lipy wrzuciłeś, a kiedy powiedziałeś, że to Twoje, wryło mnie :p
Ktoś miał rację mówiąc, że się rozwijasz. To widać w każdym kolejnym wierszu. Cieszy mnie to.
Powtórzę, że pierwsza strofa podoba mi się najbardziej. Puenta też dobra, ale początek mistrzowski :p
Dzięki, Duś. To miłe
O widzę, że pracowałeś nad tekstem ;p
Imho teraz jest lepiej, choć wersja, którą mi pokazywałeś też ma swój klimat.
Powtórzę po poprzednikach, rozwijasz się i to widać, ciekawa jestem dokąd Cię to zaprowadzi.
pozdrawiam,
Kali
Dzięki raz jeszcze za komentarz.
Cieszę się ogromnie, że widać moje postępy.
Pozdrawiam
Ja biorę odpowiedzialność za słowa Sundance
Nic nowego i odkrywczego ponad to nie napiszę. Szczera wypowiedź komentatora i szczery, mocny w wymowie wiersz. Czasami mam wrażenie, że dojrzali, w sensie - uznani poeci, po których ślad w historii nie zostanie, nie napisali niczego lepszego. Szczerość przede wszystkim. To ona jest istotą poezji wraz z przesłaniem, refleksją. Tak często spotyka się niechęć, zawiść na forach literackich. Dążenie do zabaw formalnych. Wciskanie innym swojej wizji poetyki i obdzieranie szczerości w formułowaniu myśli istotnych, bo uniwersalnych, nawet jeśli pisane są z chęci własnego porządkowania świata (choć w istocie po to się przecież pisze wiersze). Nie wiem, czy dobrze zrobię, jeśli powiem, że "INKAUSTUS" wyróżnia się pozytywnie, oprócz oczywiście, czego uniknąć się przecież nie da, incydentów, jak tu ostatni kibolski. Generalnie i to może nawet zdziwić, ale to młode forum jest bardziej dojrzałe, jeśli chodzi o kulturę wypowiedzi, ciekawość i chęć zrozumienia piszących w odróżnieniu od wielu innych podobnych. Nie miejcie mi za złe, jeśli powiem z patosem, ale szczerze, że kto wie, może nawet jest przyszłością polskiej poezji, literatury, a jeśli tak, to możemy być spokojni o los poezji. Różewiczowska zapowiedź o nieuchronnie zbliżającym się kresie poezji nie ma tu zastosowania.
Pozdrawiam wszystkich uczestników i przede wszystkim Ciebie InFlames i przepraszam, że to pod Twoim wierszem rozwiodłam się nieco na tematy ogólne. Co ja mówię, przecież sporo z tych prozaicznych refleksji znalazłem właśnie w Twoim wierszu.
Dziękuję, że mogłem przeczytać tak wylewny komentarz
Zapraszam także do swoich innych utworów.
Cieszę się, że mój kawałek skłonił Cię do takich refleksji.
Pozdrawiam ciepło
InFlames
te powtórzenia to lubiany przeze mnie zabieg stylistyczny. Rewelacyjnie udało Ci się tu wykorzystać ten pomysł. Jako twórca miniatur dodam od siebie, że nie zmieniłbym ani jednego słowa. Nie ma co skracać, wszystko na swoim miejscu.
Stary!
Patosisz że szok.
Nie mogę dać dobrego komenta.
Nie da rady - tłamsisz, dusisz i gnieciesz tym produktem.
To był zły pomysł.
Dzięki Tajm za komentarz. Cenię sobie Twoje zdanie.
Mike, może innym razem.