czasu nie da się cofnąć
magiczne zaklęcie nie działa
pozostaje tylko ból ręki przypominający
i pamiątka
gdy zapytają powiedz że kot
a jeśli nie masz kota lub bezmyślnie się przyznasz
nie dadzą ci spokoju
będą pytać troskliwie
i mówić oddaj po każdej biologii
nie pozwolą dokończyć
przekroju poprzecznego
Hmm witamy tak wgl na forum.
Hmm ciekawy kawałek. Za pierwszym razem myślałem,że koleżanka na jakieś studia medyczne uczęszcza,dopiero po trzecim w końcu zrozumiałem o co chodzi (poniedziałek to nieogarnięty jestem,musisz wybaczyć
).
Na plus na pewno oryginalność w tej tematyce,bo po raz pierwszy coś takiego czytam. Imho słownictwo i budowa w miarę okej,wiersz mi się czytało płynnie.
Na minus pointa. Niby całkiem dobra,ale pokusiłbym się o coś takiego bardziej wyrazistego,dosadnego.
Ogólnie całkiem niezły kawałek,czekam na Twoje następne prace.
4/5
Pozdrawiam
X
Za pierwszym razem totalnie nie zrozumiałem... Ale już rozumiem ;d
I masz rację, czasu nigdy nie zawraca. Niestety.
Ale chyba lepiej, że nie pozwolą...
tematyka Imho spotykana
zainteresowało mnie porównanie podcięcia żyły do przekroju poprzecznego, mało skuteczne i bardzo powolne tak btw.
pozdrawiam,
Kali
orginalny wiersz. gra słów mi sie podoba. czasu nie da się cofnąć. prawdziwe i życiowe.
Mhh, nigdy tego nie rozumiałem, przynajmniej nie do końca. Takie zachowanie zawsze kojarzyło mi się z młodymi dziewczynami w wieku gimnazjalnym (wiem, stereotypy) i ten wiersz jest dla mnie jakby wyciągnięty z bloga właśnie takiej nastolatki. Ale za to podoba mi się metafora w ostatnim wersie
Jest tu taki rodzaj przekazu, który mi odpowiada.
Bez nachalności i dosłowności.
Wiersz budzący liczne emocje i skojarzenia pomimo swojej pozornej prostoty. Pozornej, gdyż zagłębiając się w jego treść, analizując kolejno każde zdanie, słowo, literkę, można odnaleźć w nim potężną i inspirującą moc przekazu, którą nie sposób wyrazić lepiej i trafniej niż uczyniła to autorka. Wyrazy uznania, czapki z głów!
Dziękuję za wszystkie opinie
A jeśli chodzi o...
Cytat:Takie zachowanie zawsze kojarzyło mi się z młodymi dziewczynami w wieku gimnazjalnym (wiem, stereotypy) i ten wiersz jest dla mnie jakby wyciągnięty z bloga właśnie takiej nastolatki.
Ja wiem i rozumiem, że się tak kojarzyć może, ale starałam się jak najdalej odejść od stylu pisania takiej właśnie gimnazjalistki i podjąć temat, no nie wiem, bardziej dojrzale i mniej dosłownie, ale w sposób jasny. No i wyszło jak widać.