Via Appia - Forum

Życie zdaje się rozpływać,
niknąć, zacierać,
to kłamstwo kocha mnie rozrywać,
od środka, zamiast wspierać.

Na pytanie: czy coś nie tak?
Odpowiem: nie, żyję.
Wierzę w kłamstwo, które jest jak rak,
za późno by je wyleczyć, teraz ono mnie zabije.

Mogę iść w ciemność,
coraz to głębiej i czarniej,
choć jest to bezczelność,
żyć w swym kłamstwie dalej.

Zdemolowałem siebie,
zgubiłem...
W powszednim chlebie,
swą osobę zatraciłem.

Potrzebuję lekarstwa,
końca, który mnie obmyje,
musi już odpaść ta warstwa kłamstwa...
Nie pytaj o nic, nie żyję.

Wiem, że ten wiersz powstał pod wpływem emocji i jest bardzo "prywatnym"(?) wierszem.
Trudno jest mi go ocenić.
Moim zdaniem najsłabsza jest druga zwrotka, reszta jest charakterystyczna dla Twojego stylu i współgra ze sobą. Spróbuj go jeszcze raz ruszyć.

Głowa do góry.

Wojbik :

ja wciąż mam wrażenie, że za szybko wrzucasz swoje wiersze na forum. Napiszesz coś i nie pozwalasz temu odczekać, co owocuje porwanym rytmem, a ten dużo zabiera tego rodzaju poezji. Skup się na rytmie i wyrzucaj niepotrzebne słowa, tak żeby kawałek był zbity.

Pozdrawiam.

A mi się podoba. Wiersz się czyta płynnie a do rymów nie ma się co przyczepić. Budowa okej,aczkolwiek czwarta zwrotka trochę słabuje.
Tematyka dosyć prywatna,ale mi się podoba.

4/5

Pozdrawiam
X

Wojbik nie jestem specjalistą jednak imho to co stworzyłeś jest piękne, czasem zawiewa banałen np. "Wierzę w kłamstwo, które jest jak rak,za późno by je wyleczyć, teraz ono mnie zabije", ale poza tym czuję ten wiersz, przemawia do mnie... Powodzenia