12-03-2011, 13:07
Jestem martwą naturą
cicho zabitą przez bezduszny świat za oknem
w spokojnym, szklanym domu pełzam po podłodze jak insekt
tylko upiorna żarówka udaje, że jest tu słońcem
Ale gdzie chodzę każdego dnia?
Co robię, gdy chmury śpiewają bossanovy?
Jak mam się zachować, kiedy pustką jest lepka noc?
Czy moje stare, brązowe futro da mi jutro nadzieję na coś więcej?
Jestem rozbitkiem na samotnym brzegu
drżącymi dłońmi macam ciepły, ufny piasek
i słyszę głos z oddali: to nie tu, to nie tam!
nie zależy mi na długiej linii życia
Ale daj mi siłę, daj mi moc
daj mi władzę nad marną chwilą, co jest mi oszustwem
podaruj wiatr, który poniesie mnie jak zwycięzcę
ku brzegom nieznanym, dalom nieodkrytym
Wracam na ściany, na sufit i zakurzone schody
tysiące chwil umarło tam wraz ze mną
czy to się kiedyś skończy?
w mym umyśle listopad jest królem
18 lutego 2011