Via Appia - Forum

Do popełnienia tego tekstu skłonił mnie kiedyś fascynujący, wieczny powrót Nietzschego.


Pędzę, biegnę, dokąd gnałem?
Tak wypełnię wszystkie dni
- mignę duchem, gniję ciałem.

Wieczna cisza, mrok i zimno,
stygną gwiazdy, wiatr już śpi
- bolejący kosmos zniknął.

powstań

Znowu pędzę, biegnę, gnam,
już wypełniam wszystkie dni.
Światło wskrzeszę, z wiatrem spieszę
- jestem chwilą, wiecznie trwam.
Znowu pędzę, biegnę, gnam...

Słyszałem kiedyś podobną piosenkę TSA Wiersz całkiem niezły,imho tematyka bardzo oklepana,puentę podobną też już gdzieś widziałem.

Co do rytmiczności itp nie ma się za bardzo co przyczepić.

3,5/5

Pozdrawiam
X

Też gdzieś już czytałam coś podobnego, mimo to mi się podoba. Nie zaburzył mi się nigdzie rytm, czytało mi się płynnie i nie tak, jak wiersze dla dzieci, więc... Tak, podobało się.

Rzeczywiście nie zaskakuje nowatorstwem. Trzeba jednak przyznać, że poezja, a wraz z nią przemyślenia poetyckie - nie muszą. Wrażenie zgonionego niepokoju - jest. To chyba dobrze rokuje - na przyszłość.
Pozdrawiam.