Via Appia - Forum

[/p]Zawiał wiatr; pustynny piasek leci w twarz mężczyzny. Słońce ogrzewa drobne ziarnka, pustynia. Złote góry usypanego piachu. Bezchmurne niebo razi błękitem. Twarz mokra od potu wydaje niemy krzyk.
[/p]Stopy zagrzebują się; stawianie kroków jest trudniejsze. Góry coraz większe, kula na niebie przybliża się bardziej i bardziej. Uderza promieniami po nagim ciele. Brakuje tchu; pragnienie wzrasta, wokół nie ma ani jednej kropli wody.
[/p]Pośrodku wzniesień piachu rośnie drzewo. Tylko gałęzie i spróchniała kora. Mężczyzna z wysiłkiem podbiega, opiera się o pień. Przed sobą widzi kobietę, bardzo młodą, nieodzianą.
[/p]Jeden zielony liść, którego nikt nie dostrzega, odrywa się od drzewa.
[/p]I spada.
[/p]Kobieta dostaje lekkich zmarszczek.
[/p]Spada.
[/p]Zaczyna się garbić, włosy siwieją.
[/p]Spada.
[/p]Zamienia się w ziarnka piasku.

"stawianie kroków jest trudniejsze. Góry coraz większe," - Tu mi się coś nie podoba. A konkretniej - ten rym mi się nie podoba.
Poza tym wszystko w porządku. Ciekawe podejście do motywu przemijania. Czy źle odczytałem tematykę?

Właśnie wiedziałem, że z tym rymem będzie coś nie grało. Nie powiem, czy tematyka odgadnięta, czy nie, ponieważ to psuło by czytanie innym czytelnikom. Ewentualnie na pw. Dodam jeszcze, że ta miniatura literacka oraz dwie pozostałe (widoczne w mojej sygnaturce) to jeden cykl.

Dziękuję za odwiedziny.

Pozdrawiam
InFlames

O jejku.
O jejku.
O jejku.

Czytając te Twoje miniatury mam wrażenie, że są lekko psychodeliczne. I chyba kolejny raz nie do końca ogarniam. Czy Twoje miniatury można interpretować według własnego uznania?

I szukałam truskawków!


Ale poza tym świetnie. Trudno ogarnąć o co chodzi, bo w sumie to przemijanie to hmm... Takie jest no, troszku proste x D Już sama się mieszam w tym, co myślę x D

Można.

Dzięki za komentarz.

Pozdrawiam.

Inf stary , to co napisałeś mnie wzruszyło , mogę się wczuć w role tego który idzie prze tę pustynię , użycz mi swego talentu :d .

Dzięki

Ale z tym talentem to nie przesadzaj.

Pozdrawiam.