Via Appia - Forum

Leżę w łóżku, jest wieczór, leżę na wznak i myślę o tym, że moja skóra jest nocą tak biała. Porcelanowa. Delikatna. Na filigranowym ciele.

Czuję cienie na mojej skórze. Cienie ciemnych rąk i nocnych ptaków, które przeleciały za nieosłoniętym oknem.

Ciemne cienie skrzypiących drzwi i kroków. Ciemny cień żaru. Cieniste uśmiechy. Ciemno, srebrno i gorąco.

Okno jest nieosłoniętę. Widzę swoją białą skórę w księżycowym świetle.

Widzę te cienie, czuję ciemne cienie rąk. Na białej skórze, na ciemnych włosach laleczki.

"Okno jest nieosłonięt[e]." - Na końcu "e" zamiast "ę". Jedyny błąd jaki dotąd zauważyłem.
O samym tekście powiem niewiele, gdyż niewiele też z niego rozumiem. Nie bardzo mi się podobało.

No mi też się nie podobało. Nie widzę w nim nic niezwykłego.

Pierwsze zdanie jest tak długie, że aż się przestraszyłam. Później zaczynasz operować krótszymi, co wypada lepiej. Jak na moje, ten początek można rozbić na dwie części.
Przeczytałam w około minutę (szybko czytam) i jedyne, co mogłam zrobić, to wzruszyć ramionami. Ja nie wiem, o co ci chodziło.