Via Appia - Forum

Niesamowite jak zwykły wyjazd może zainspirować.






Przed oczyma przewijają się

Pogrążone w bieli drzewa
Ustępują miejsca monotonii betonu

Ze słuchawek sączy się muzyka

Znowu lasy
A nad nimi niebo
Skąpane w szarości i pustce

Co jakiś czas
Przecieram zaparowaną szybę
I zastanawiam się
Jaki jest cel mej wędrówki
Nazywanej życiem

Ogromnie nie lubię określenia "skąpane w".

A wierszyk bardzo prosty.

Że tak powiem: nic odkrywczego. Ale mi to nie przeszkadza. Wiesz czemu? Bo sama czuję się podobnie, jadąc gdziekolwiek i zdarza mi się filozofować nad życiem

Miałem ochotę na coś prostego i moim zamiarem było napisanie tekstu pozbawionego nadmiernej poetyckości. Mimo, że potrafię odpowiednio stosować środki stylistyczne wolę pisać prostym językiem.

Stary mam to samo patrząc na gościa od fizyki , monotonia , beton i nic więcej , jak zwykle ode mnie najwyższe noty ziomal .