Via Appia - Forum

Dziesiąty kot czarny
Przebiega mi drogę
Ja jak robak marny
Przegnać go nie mogę

Zwiastun w wielkiej burzy
Bólu okrutnego
Co jej wiernie służy
Źródłem mnie samego

Wiatr się nagle wzmaga
I blask błyskawicy
Nikt mi nie pomaga
Nie rzuca kotwicy

Wchodzę w pierścień zaraz
Znajduję ukrycie
Grzmi i błyska naraz
Więc chronię swe życie

Patrzy dama złota
Mnie nie uratuje
Błysk po niebie miota
Co popsute psuje

Drzewo się zapala
Płomień rozprzestrzenia
Dama się oddala
Mówi do widzenia

Zgina, ściska, pali
Wielka żaru tama
Piorun w pierścień wali
Ginę ja, nie dama

Hm, nie przemówiło do mnie. Nie przepadam za takimi rymowankami, monotonia formy przesłania przekaz, tak już mam z tego typu wierszami.