Via Appia - Forum

Spojrzenie białe, czyste
Jakby młodej sarenki
Jakby lustro przejrzyste
Cud słowiczej piosenki

Spojrzenie, czar przyjemny
Napełnia mnie miłością
A wyraz w nim tajemny
Pokryty jej radością

Spojrzenie, wielka głębia
A otchłań w nim niewieścia
Jej pewność siebie dębia
Jej oczy pełne treści

Spojrzenia dobrotliwe
Jako śnieżynki zwiewne
A w namiętność żarliwe
Ja kocham ich królewnę

Spojrzenie ślicznej pani
Prawdziwą jej ikoną
Choć znowu kuszą rani
Spojrzenie ów koroną

Spojrzenie, złą zachętą
Cudowną, zgubną drogą
Jej siłą nieugiętą
Złą groźbą i przestrogą

Spojrzenie, kat żałosny
Zabija śpiew słowika
I ja zabijam wiosny
Ma miłość nie zanika

czyta się lekko, przyjemnie, ale dlaczego "I ja zabijam wiosny"? Ja już się jej nie mogę doczekać!



Pisz i komentuj.



Pozdrawiam.

Chodziło mi o to, że podmiot liryczny również nie potrafi odwzajemnić uczuć bo jego serce należy do "właścicielki" ów spojrzenia
Dzięki za opinię

Zgadzam się z Szachem. Lekki i przyjemny wiersz. Twój najlepszy jaki tutaj czytałem.

Podoba mi się utrzymanie rytmu.

Pozdrawiam.