Via Appia - Forum

przegapić dzień w niebo
przemilczeć się do świtu

a świat
niech nas obchodzi
z daleka

zaszyliśmy się
i nie ruszą nas stąd:
wskazówkowy przymus zegara
ani natrętna łapczywość przyjaciół

nocą
można nas jeszcze usłyszeć

w zieleni trawy
w prądach powietrza
w zapachu ziemi
w wibracji ciał


12.4.2010

Tak mi się podoba, że aż muszę na siłę się do czegoś przyczepić: "ani" bym wyrzuciła . Szczególnie dwie pierwsze linijki, chociaż naszła mnie taka wątpliwość, czy nie powinno być "do zmierzchu" zamiast "do świtu", skoro potem jest noc.

...wyruszamy w ostatnią podróż. Takie mi przyszło do głowy zakończenie, ostatni wers. Dwa pierwsze wersy - duże ryzyko, a potem już normalnie, czyli poezja pełną gębą. Mozna się zaczytać na śmierć.




Pozdrawiam.

Czuję bratnią duszę Wyrafinowana zabawa słowami, tak by się ułożyły w logiczną, wrażliwą całość. I jeszcze to rozedrgane trafiające do podświadomości - zgrabne coś.
Gratulacje

podoba mi się,
nie czepiałabym się tego "ani" niech już zostanie.

Dziękuję wszystkim za komentarze! Miło mi