Via Appia - Forum

Aniołom znów opadły skrzydła
z wrażenia
może z zachwytu
białe pióra pozornie tylko
nieskazitelnie czyste
kłębią się w tumanie
obłocznie
choć niekoniecznie zaskoczonej
poduszki

Górnolotność intencji
zaprzecza prawu ciążenia
chociaż ono właśnie nadaje
sens rzeczywisty istnieniu
tymczasem w imię
rzekomych wyższych racji
tworzymy je sami
uzasadniając to jakimś
nieziemskim
bo przecież
bo przecież musi być w tym
jakieś durno i wcale nielotne
bo przecież
niczego nie wytłumaczę
i niczego nie zrozumiem
bo przecież
ja też jestem stąd
dotąd
choć horyzont zamglony
niejasny
ale pewny

Aniołom znów opadły skrzydła
z nimi wraz spodnie i sukienki
białe pióra pozornie tylko
nieskazitelnie czyste
kłębią się w tumanie
obłocznie
choć niekoniecznie zaskoczonej
poduszki.

Nieco przydługi i przekombinowany, ale to wrażenie jest zatarte ogólną wymową i bogactwem użytych środków stylistycznych. Bardzo spodobały mi się niektóre metafory. Szczególnie ta, w połączeniu z przerzutnią dotknęła mnie gdzieś głęboko:

"bo przecież
ja też jestem stąd
dotąd"

Ogólnie - jestem pod wrażeniem, ale kawałek nieco przekombinowany. Mimo tego - podobało się. Czekam na więcej, a tutaj na pewno nie raz wrócę.

Serdeczne dzięki Chętnie zamieszczę następne, być może jeszcze bardziej przekombinowane
Pozdrawiam.

zgadzam się z przedmówcą. Poczekam na kolejne wiersze, ten mnie nie przekonał. Przegadany.



Pisz i komentuj.



Pozdrawiam.