Via Appia - Forum

Gdy dogasały już płomienie słońca,
purpurową łuną malując niebo,
poprosiłaś żebym został do końca,
wskazując na piękne, silne drzewo.

Ułożyłem się z tobą u jego pnia,
na zeschłych liściach i miękkim mchu,
miałem z tobą czuwać do dnia,
i czekać blasku gwiazd stu.

Rozpływałem się w twym uścisku,
i od wymyślnych pieszczot,
mój słodki lisku,
zabierałaś mnie od świata zgryzot.

Czekam na następny wieczór pamiętliwy,
gdzie powiesz czy z miłości czy dla hecy,
a sama wiesz, najsłodsza, żem nie jest wnikliwy!
Ale miło by wiedzieć czemu rozdarłaś mi plecy.

`Rozpływałem się w twym uścisku,
i od wymyślnych pieszczot,
mój słodki lisku,
zabierałaś mnie od świata zgryzot.`
Tutaj długość linijek psuje efekt. Szczególna uwagę poświęciłabym `mój słodki lisku,` - temu.

A tu - `a sama wiesz, najsłodsza, żem nie jest wnikliwy!` - zmieniłabym to `żem` na coś innego.

Podoba mi się ten tekst. To najlepszy tekst, jaki czytałam od dwóch ostatnich dni na forum. Gratuluję Ci.

Pozdrawiam, Aniołek Kota.

A nie lepiej byłoby "pamiętny wieczór"? ;>
chociaż, może taki właśnie był zamysł, więc się nie pcham...
Strasznie trudno skomentować poezję, bo nigdy nie wiadomo co właściwie autor miał na myśli i czy wszelkie udziwnienia są celowe. A jeśli jeszcze dochodzi do tego fakt, że człowiek w sumie wcale się na tym nie zna
Mi się podoba, zresztą sam wiesz, że tak jest.

Nie jest najlepiej, ale też nienajgorzej. Ironiczna pointa ratuje ten kawałek, za to gramatyczne rymy działają jak cytryna.

W tytule i w treści winno być pamiętny, nie pamiętliwy. Żałuję, ale tego samego nie mogę powiedzieć o samym wierszu.

Pozdrawiam.
-rr-

Słuchaj domyślam się, że pewnie chciałeś ukazać w tym wierszu miłość i szczęście... ale słowa "mój słodki lisku" tak mnie rozbawiły, że czytając go po raz 4. nadal na moich ustach gości uśmieszek.
Tak czy inaczej wiersz mi się podoba.

(17-01-2011, 00:27)Samuel napisał(a): [ -> ]Słuchaj domyślam się, że pewnie chciałeś ukazać w tym wierszu miłość i szczęście... ale słowa "mój słodki lisku" tak mnie rozbawiły, że czytając go po raz 4. nadal na moich ustach gości uśmieszek.
Tak czy inaczej wiersz mi się podoba.

Oj, bo ona ruda była! Wiem, już koniec z offem.