Via Appia - Forum

Pełna wersja: Rozmowa ze śmiercią
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
Było ciepłe wiosenne popołudnie w parku na ławce siedziała jedna osoba ,człowiek który tam siedział miał 79 lat .Widział i przeżył już nie jedno a teraz delektował się tym dniem w którym nie musiał się martwić o to czy będzie miał co włożyć do garnka albo czy czasem jakiś zabłąkany pocisk nie trafi go w pierś, nie musiał się przejmować co mówi , komu mówi i dlaczego to mówi .. doczekał dnia gdy był wolny a życie było dużo łatwiejsze niż za jego młodości. Park był absolutnie pusty i mężczyzna nie zauważył żeby byli tam jacyś ludzie a jednak gdy siedział i patrzył na gołębie podeszła do niego mała dziewczynka , w jednym ręku trzymała różowy balonik w kształcie serduszka a w drugim czekoladowego loda.
-Dzień dobly plose pana -dziewczynka nie wymawiała jeszcze „R”
-Dzień dobry słoneczko , jak się nazywasz??-odpowiedział staruszek
-Amelka , a Pan jak ma na imię??–odpowiedziała dziewczynka uśmiechając się do swojego rozmówcy ukazując mu rząd popsutych od słodyczy małych ząbków.
- Wiktor , Amelio gdzie są twoi rodzice??-spytał się
- Jestem tutaj sama bez lodziców ,a pana lodzice gdzie są
- Moi ?? … są już dawno w niebie ,ale nie rozmawiajmy o moich ale o twoich rodzicach , jesteś pewna ze nie było ich z tobą i że się nie zgubiłaś??
- Tak jestem pewna , chciałabym z panem polozmawiać –dziewczynka usiadła obok mężczyzny i powiedziała
-opowie mi Pan coś o Sobie ??
- Jasne , i tak nie mam nic lepszego do roboty możemy porozmawiać
- no dobrze więc najpielw niech mi pan powie czy był pan na wojnie ??
- byłem- mężczyzna wyjął srebrną papierośnice i zapalił papierosa
- a zabił pan jakiegoś człowieka ??, i nie powinien pan palić w pana wieku
Wiktora zdziwiło pytanie tej dziewczynki ale postanowił jej odpowiedzieć
- Amelko skoro wiesz już że byłem na wojnie , tak wiec musiałem zabić człowieka
- Dużo pan ich zabił??
-nie wiem ilu zabiłem, ale wiem ze walczyłem w słusznej sprawie i dzięki temu Ty i ja jesteśmy wolni i możemy rozmawiać naszym ojczystym językiem .
-No dobrze już przestańmy lozmawiać o wojnie , widzę ze ten temat jest dla pana bolesny… Ma pan dzieci ??-Amelka zeskoczyła z ławki i zaczęła rysować coś na chodniku.
- Miałem jednego syna
- miał pan?, a telaz nie ma? , co się z nim stało?
-Mój syn razem ze swoją żoną i jego dwuletnim dzieckiem zginęli w wypadku samochodowym
- Jej przeplaszam , pytam się pana o same smutne rzeczy
- nie szkodzi Amelko , pytaj dalej mam czas- Wiktor uśmiechnął się do dziewczynki.
-Dobrze , myśli pan że ich śmielć była splawiedliwa ?
-Żadna śmierć nie jest sprawiedliwa, zwłaszcza w tak młodym wieku , każdy chce żyć jak najdłużej więc kiedy umierają, bliscy zawsze twierdzą że niesprawiedliwie i że powinni jeszcze żyć. Albo gdy rodzi się dziecko czy sprawiedliwe jest to że umiera ono trzy godziny po porodzie ,albo spójrz na dzieci na świecie czym sobie zasłużyły na to żeby umierać z głodu? Tak więc Amelko uważam że na pewno śmierć jest niesprawiedliwa.
-Jej może mieć pan lacje , to telaz spytam się pana o coś milszego , ma pan żonę ?, mogę się założyć ze w młodości nie był pan taki pomarszczony i zgarbiony i że dużo kobietom się pan podobał- Amelka uśmiechała się do starszego człowieka
-no i widzisz teraz też Ci się nie udało, oczywiście miałem żonę ale ona też już nie żyje , umierała na raka przez pięć lat.
-Jej naplawdę baldzo mi przyklo ….A gdyby pan mógł to zmienił by pan coś w swoim życiu ??
Wiktor zapalił drugiego papierosa zaciągnął się i powiedział
-Może ci się to wydać dziwne albo wcale tego nie zrozumiesz ale, nie zmienił bym nic w moim życiu.
Poznałem fantastyczną kobietą z którą przeżyłem prawie pięćdziesiąt lat , miałem fantastycznego syna i doczekałem się wnuka. Jeśli naprawdę istnieje coś takiego jak niebo to wierzę w to że wszyscy tam na mnie czekają i kiedyś się znowu zobaczymy.Jeśli Bóg tak chciał to trudno ja już pogodziłem się ze swoim losem i cieszę się z tego że dane jest mi przeżyć kolejny dzień.
- No dobrze nie za baldzo Pana lozumiem ale mam ostatnie pytanie ,jaką śmielcią pan chciał by umrzeć?
Wiktor nawet nie był zdziwiony tym pytaniem , rozmowa z tą dziewczynką sprawiała mu wiele przyjemności mimo to ze dotyczyła jego najgorszych chwil w życiu .
- sądzę że śmierć powinna przyjść z nienacka, najlepsza śmierć dla człowiek jest wtedy gdy jej się nie spodziewa ,na przykład we śnie kładzie się ktoś i już nigdy się nie budzi i nie ma świadomości że umiera.
- dobrze plose Pana ja muszę iść , dzisiaj mam polozmawiać jeszcze z pięcioma innymi ludźmi.
Dziewczynka pościła swój balonik i pobiegła w stronę ulicy , Wiktor zobaczył że dziewczynka już dobiegała do końca chodnika i nagle…. znikła, Wiktor zerwał się z ławki i już miał iść w stronę gdzie jeszcze przed sekundą wdział mała Amelkę. Wstał, zrobił trzy kroki , upadł i już nigdy się nie podniósł.
KONIEC
Opowiadanie jest napisane bardzo niedbale, bez zachowania jakichkolwiek zasad redagowania. Na początku więc kilka wskazówek:

a) W zdaniach złożonych poszczególne człony zdania oddzielamy przecinkami;
b) Po przecinku stawiamy spację;
c) Przed przecinkiem nie stawiamy spacji;
d) Wielokropek składa się z trzech kropek, nie z dwóch, czterech, czy piętnastu;
e) Po myślniku sygnalizującym wypowiedź bohatera stawiamy spację;
f) Myślnik łączący wypowiedź bohatera z komentarzem do niej oddzielamy z obu stron spacjami;
g) Zdanie zaczynamy zawsze wielką literą;
h) Zdanie pytające kończymy jednym znakiem zapytania;
i) Zdanie orzekające kończymy kropką nie oddzieloną spacją od zdania. Po kropce stawiamy zawsze spację.


Teraz przejdę do reszty:

przemo666 napisał(a):Było ciepłe wiosenne popołudnie w parku na ławce siedziała jedna osoba ,człowiek który tam siedział miał 79 lat .
Kulawe to zdanie. Lepiej byłoby po prostu napisać: Było ciepłe, wiosenne popołudnie. W parku na ławce siedział siedemdziesięciodziewięcioletni człowiek.

przemo666 napisał(a):Widział i przeżył już nie jedno a teraz delektował się tym dniem w którym nie musiał się martwić o to czy będzie miał co włożyć do garnka albo czy czasem jakiś zabłąkany pocisk nie trafi go w pierś, nie musiał się przejmować co mówi , komu mówi i dlaczego to mówi ..
Pozbyłbym się „Widział i przeżył już nie jedno” bo nie ma tu znaczenia raczej. Zacząłbym zdanie o „delektował”.

przemo666 napisał(a):Park był absolutnie pusty i mężczyzna nie zauważył żeby byli tam jacyś ludzie a jednak gdy siedział i patrzył na gołębie podeszła do niego mała dziewczynka , w jednym ręku trzymała różowy balonik w kształcie serduszka a w drugim czekoladowego loda.
Piszesz, że park był absolutnie pusty a zaraz potem, że byli jacyś ludzi i dziewczynka. To jest bez sensu. Poprawna forma to „lody czekoladowe” - musi być w liczbie mnogiej.

przemo666 napisał(a):- Wiktor , Amelio gdzie są twoi rodzice??-spytał się
Spytał. Po prostu, bez „się”.

przemo666 napisał(a):- Amelko skoro wiesz już że byłem na wojnie , tak wiec musiałem zabić człowieka
To wcale nie takie oczywiste.

przemo666 napisał(a):...Ty i ja jesteśmy wolni i możemy rozmawiać naszym ojczystym językiem .
W naszym ojczystym języku.

przemo666 napisał(a):umierała na raka przez pięć lat.
Chorowała na raka przez pięć lat. Jak można przez pięć lat umierać?...

przemo666 napisał(a):Poznałem fantastyczną kobietą z którą przeżyłem prawie pięćdziesiąt lat , miałem fantastycznego syna i doczekałem się wnuka.
Powtórzenie.

przemo666 napisał(a):...jaką śmielcią pan chciał by umrzeć?
Chciałby – łącznie.

przemo666 napisał(a):- sądzę że śmierć powinna przyjść z nienacka
Znienacka – łącznie.

Okropnie ciężko się to czytało. Proszę, nie wstawiaj tekstów w takim stanie. Nie ma tu żadnej interpunkcji – przecinki postawiłeś chyba w losowych miejscach, kropki podobnie. Nie stosujesz najbardziej podstawowych zasad zapisu tekstu, a nie wierzę, że ich nie znasz. Jestem pewien, że po napisaniu tekstu nawet go nie przeczytałeś. Przeredaguj swoje opowiadanie, a następne publikuj dopiero po porządnej korekcie. Pamiętaj, że to, jak przykładasz się do pisania, świadczy o Twoim szacunku do osób, które będą to później czytać.

Fabuła natomiast przypomina mi film „Wszystko się może przytrafić”. Inspirowałeś się nim?
wszystko co opublikowałem swtorzyłem we własnym chorym umyśle Tongue wiec nie , nie inspirowałem się tym filmem natomias jest bardziej prawdopodobne że inspirowalem sie książką pt "brudna robota" czy"mistrz Gry"
Wybacz, że to powiem(a raczej napiszę), ale nie podobało mi się mi się. Opowiadanie jest proste, nieskomplikowane, mało odkrywcze, czarno-białe i patetyczne(a tego nie lubię). Po raz kolejny masa błędów. Następnym razem przed opublikowaniem przeczytaj kilkukrotnie to co napisałeś.
Pozdrawiam i życzę lepszych efektów następnym razem.
nie wszystko musi być skomplikowane ,odkrywcze itp
Jednak powinno w nim być coś, co czytelnika zainteresuje, przyciągnie.
Mogły to być dialogi, które moim zdaniem wyszły... Standardowo.
Chciałbym aby coś sprawiło, że będę czytał coraz szybciej nie mogąc doczekać się zakńczenia, cokolwiek by to było.
Powiem szczerze, że jak przeczytałam tytuł to miałam nadzieję na coś z jajem. Niestety już sam początek odrzucił od dalszego czytania. Sądzę iż zaczynasz swoją przygodę z pisaniem i to co przedstawiasz dopiero raczkuje.

Powiem ci tak, że sam pomysł tej rozmowy z małą dziewczynką jest całkiem niezły. Kontrast dorosłego z młodzikiem może być niezłym wyzwaniem. Niestety, nie udało ci się mu podołać. Pomijam już tu sam fakt źle złożonego tekstu.

Ja na twoim miejscu posiedziałabym przy tym tekście. Bo sama koncepcja, a właściwie pomysł jest dobry. Musisz tylko mocno go doszlifować, zwłaszcza gdy owa dziewczynka ma być śmiercią. Mimo wyglądu na pięciolatkę powinna mówić poprawnie i w bardzo dosadny sposób. Tak aby staruszek poczuł zdziwienie.

Jeśli chcesz podkreślić wiekowość starca to pomyśl o napisaniu opowiadania w osobie pierwszej. Abyśmy mogli poczuć się jak on. W innym razie opisywanie jego zoranej zmarszczkami doświadczeń twarzy jest bez sensu.

Pracuj dalej. Pisać każdy może. Wink Kwestia tylko tego jak.

Ocena:

1/10
no własnie nie miała mówić ani dosadnie ani poprawnie
A ja proponuję uszanować pracę czytelników i poprawić opowiadanie.
Tak. Zdecydowanie musisz nad nim popracować. Nie wiem jaki zabieg chciałeś zrobić, ale się po prostu nie udał. I nikt tu złośliwie Ci tego nie pisze. Naprawdę. Jak chcesz lincze dostać za opowiadanie to wejdź na erynie. Tam na tobie to suchej nitki by nie zostawili za to. Wiem po sobie. Totalna miazga by była. Do tego stopnia, że przestałbyś w ogóle pisać. Więc usiądź na chłodno do biurka i posiedź przy tym tekście. Bo dla mnie ma potencjał, ale ostry szlif jest potrzebny.
Witam, co do korekty i zapisu tekstu, inni już wcześniej odnieśli się w odpowiednim zakresie. Od siebie dodam, że pomysł na fabułę interesujący. Co prawda w twojej realizacji dość szybko można samemu dojść do puenty, a to raczej nie pożądane. Dla mnie nie bardzo współgra wiek dziewczynki z dość poważnie stawianymi przez nią pytaniami.
Pozdrawiam!
Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio; contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium. Imperat illi Deus; supplices deprecamur: tuque, Princeps militiae coelestis, Satanam aliosque spiritus malignos, qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo, divina virtute in infernum detrude. Amen


Przyszło mi ponownie przeczytać ten tekst po fakcie, jak miło rozstaliśmy się ostatnim razem. I - niestety, może stety - wrażenia są takie same - złe, bardzo złe. I nie mam zamiaru wykazywać szczegółowo błędów jak bardzo lubię to robić, z kilu powodów:
1. Faktu, że autor chyba już nie raczy się tu zaglądnąć (dawno Cię nie widziałam, a jednak piszę, o ironio)
2. Faktu, że autor to kolejny przykład osoby tworzącej swój własny styl (och, jakie ich gro ostatnimi czasy) oraz nic sobie nie robi z komentarzy, które mają mu pomóc doskonalić się. Jak było rok temu, tak jest teraz, mimo wielu prób ze strony czytelników przegadania o przyswojeniu sobie kilku reguł.

Ale żeby nie offtopować rozczulaniem się nad naszymi stosunkami, napiszę jednak co nieco odnośnie tekstu (ogółu, bez rozdrabniania się):
Nie podoba mi się przez masę błędów, złą konstrukcję zdań niejednokrotnie, łączenie zdań w stonogi, błędy w zapisie wizualnym, i mimo, że z samego tematu można by wykrzesać coś w miarę „ładnego”, nie udało Ci się.
Pozdrawiam, tak, właśnie ta czepialska Soba.