Via Appia - Forum

Pełna wersja: Portret niebieski
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
Zawiesiłem rankiem na ścianie
Portret niebieski
W masywnej złotej ramie
Obraz królewski
Stanowi po tobie znamię
piętno pamięci
Tych chwil radosnych
Gdyśmy wniebowzięci
Czekali wiosny
Lecz przestali w pół drogi
I zniknął z twarzy uśmiech błogi
A w sercu tkwi wciąż ślad
blasku pożogi.
Początek - cud, miód i w ogóle. A potem jakby rytm trochę się zgubił. Całościowo jednak - wiersz jest dobry. Ciekawy.
(Wiecie? Niektóre amatorskie wiersze są bardziej przyjazne w próbie interpretacji niż te autorstwa wielkich poetów.
Początek świetny Smile ogólnie wiersz jest dobry. Tylko właśnie na koniec zgubiłeś tą formę która była na początku... tak na przyszłość pamiętaj żeby trzymać przyjętą formę Smile

Konto usunięte

Tak, przedmówcy mają rację, coś zgubiłeś gdzieś tam.

I może dlatego wiersz jakby nie dotarł do mnie. Tak, najprawdopodobniej jest to spowodowane owym zachwianiem ;]

Pozdrawiam, Duś
"Stanowi po tobie znamię
piętno pamięci"

Ten fragment zwłaszcza przypadł mi do gustu jeśli chodzi o wartość wzrokową budowy wiersza.

Całość - fajna. Nie rwie za serducho, ale to nie znaczy, Easy-riderze, że nie widać tutaj dobrej ręki i głowy jakbym to ujął Smile

Czuję jednak, że pewnego dnia trafisz i w moje dziwne upodobania poetyckie - rozwiniesz się na tyle, że jeden prąd Ci nie wystarczy.

Pozdrawiam
Arche
od "wniebowzięci" zaczynasz lecieć nie w tę stronę, co trzeba. Wyrzuć "uśmiech błogi", to straszne spłaszczenie.
Początek absolutnie na medal. Popracuj nad tym wierszem. Będzie bardzo dobrze.


Pisz i komentuj.


Pozdrawiam.
"Zawiesiłem rankiem na ścianie
Portret niebieski
W masywnej złotej ramie
Obraz królewski"

- to jest dla mnie genialne.

Wiersz dobry, podoba mi się, chociaż to już drugi smutny utwór jaki czytam na tym forum. Romantyk z Ciebie easy-rider. Twój styl momentami przypomina mi Stachure, czytasz go może?

Pozdrawiam.
Spróbowałem przemyśleć ten tekst jeszcze raz i zamieszczam wyniki:


Zawiesiłem rankiem na ścianie
Portret niebieski
W masywnej złotej ramie
Obraz królewski
Stanowi po tobie znamię
piętno tej chwili
gdy choć w żałobie
Mogli wzajemnie
Wprost ufać sobie
Ale przestali w pół drogi
Mrok zapanował w sercu i głowie
A jedno rzekło „Nic tu po Tobie”