Via Appia - Forum

Powoli Twe oczy zanikają w mej pamięci
A lód zaciska mi pętlę na sercu.
Możesz spokojnie odejść. Jak mam Cię zachęcić,
Byś zatruwała sny komuś innemu?

Pamiętaj, że noc jest najczarniejsza przed świtem.
Każda tęsknota ma swoje granice.
Niedługo ujrzę słońce, nie będę miał pytań
O przeszłość. Znajdę sobie inną drogę.


Dziś, kiedy nic już nas nie łączy, spotkałem Cię.
Dlaczego ponownie przecinasz mój szlak?!
Boże mój! Wyrzekam się marzeń.. Zabierz tę mgłę,
Którą dawniej idealizowałem.


Lecz teraz, kiedy wszystko zostało już w tyle,
Dziękuję Niebiosom, że dały mi choć tyle.
Żegnaj.

Całkiem niezły debiut.

witaj na Forum!


czuć w tym fajną poezję, jakąś myśl. Ale proszę, nie rób z tego opowiadania, skracaj, skracaj i jeszcze raz skracaj. Niech zostanie sam diament (otrzepany z popiołu).



Pisz i komentuj.



Pozdrawiam.

Zgadzam się z Szachem. Przegadałeś ten wiersz, aczkolwiek ma on potencjał. Poezja to nie proza, staraj się skondensować ilość słów. Generalnie kieruj się regułą minimum słów/maksimum treści. Ale pamiętaj, że od każdej reguły są wyjątki

Pozdrawiam.

A mnie się podoba.

Dużo w nim słów, to fakt. Ale wiersz jest taki... Nie wiem jak to nazwać, ale ile razy zdarza nam się czuć chęć, by o kimś zapomnieć?

Dotknąłeś nim pewnej struny, gdzieś tam w środku mnie, która drga tylko w nielicznych momentach.

I nie, nie mogę Ci za to dziękować, bo to tylko wspomnienia. Coś, co... jest złe.

Ale brawo, spodobało mi się.