Via Appia - Forum

Pełna wersja: * * * (Dziwnie tu. Niematerialnie.)
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
Dziwnie tu. Niematerialnie.
Nieobliczalnie.
To co widzę jest iluzją.
Mały robaczek sunący po dywanie,
co kilka kroków przystający i poruszający czułkami.
Daleka droga go jeszcze czeka.
Dokąd zaprowadzi mnie ta pustka
i bezcelowość istnienia?
Gdzie ułożę się do snu?
Podniosę rękę i złapię wiatr.
Zacisnę zęby na przezroczystości świata
i zrobię miejsce dla zwycięzcy.
Niech skacze wysoko.
Wolno mu, czyż nie?
Za to gdzieś indziej umierający człowiek
wykrztusi: "trzeba było uciąć sobie palca".
Nadejdą zdobywcy i -
uczyniwszy z moich oczu symbol nowej religii -
pogaszą ogniska w sercach
oczekujących na lekarstwo i świeżą krew.

12/03/1999
Proszę, zmień temat wątku. Są 2 takie same tematy co wprowadza lekkie zamieszanie. Co do wiersza... nic nie zrozumiałem Big Grin Domyślam się, że chodzi o to że nie wiadomo co nas czeka w przyszłości i ta niewiedza nas przeraża. Myślę także, że wiersz traktuje trochę o sensie istnienia. Dobrze zrozumiałem?
Hej. Temat zmieniłem. Co do wiersza... Odbiór pozostawiam Tobie Smile Bardzo wiele moich wierszy z tamtego okresu (końcówka 90-tych i początek 200x) powstało pod wpływem różnorakich środków, jako że lubiłem wtedy eksperymentować, że tak powiem. "Co poeta chciał powiedzieć w wierszu?" Nie mam pojęcia. Poeta pewnie wtedy był zalany w trupa i ledwo pióro w ręce trzymał Smile Według mnie poezję powinno się odbierać subiektywnie. Twoja interpretacja jest jak najbardziej słuszna (bo Ty tak to odebrałeś). Jakakolwiek inna też byłaby słuszna (bo ktoś inny odebrał to na swój sposób).
Cytat:Dziwnie tu. Niematerialnie.
Nieobliczalnie.
To co widzę jest iluzją.

Świetne!

Cytat:Mały robaczek sunący po dywanie,

Człowiek jako robaczek - tego jeszcze nie widziałam (chyba) nigdzie, bardzo dobry pomysł. Mieszkamy w wieżowcach, które są jak mrowiska...

Cytat:Dokąd zaprowadzi mnie ta pustka
i bezcelowość istnienia?

Bardzo poruszający fragment. Wyraża bardzo wiele smutku i świadczy (wg mnie), że wiersz był pisany pod wpływem dużych emocji.
(Jakby się głębiej zastanowić to życie nie jest bezcelowe.)

Ciekawy temat, ujęty w niecodzienny sposób i mocna pointa. Bardzo ładnie Big Grin
Jak mówiłem - nie wypowiadam się na temat przekazu tego wiersza, bowiem był pisany, kiedy ostro fruwałem na dosyć wysokich pułapach...